Alles viel samen

In 2010 werd Martin Carrette stadsdichter van Deinze. In 2006 mochten we al kennismaken met zijn debuutbundel Boswording waarin de dichter vooral binnen de perken van de klassieke poëtica blijft. Nadien kreeg hij de smaak te pakken en verschenen, gelukkig voor ons, Echo’s van Raveel e.a. en De Kleinmansuite.
In de periode 2010-2013 kwam weer een lading gedichten uit het creatief talent van Carrette en dit leidde tot de bundel die hier voor mij ligt en uitnodigend in elkaar is gestoken. De auteur werpt zijn beschermende cape over Deinze en zijn deelgemeenten. Het is nu eenmaal afgesproken dat een stadsdichter zijn huiswerk zal maken en dat hij zijn broodheer zal dienen. Het stadsdichterschap is daarom altijd al een zeer moeilijke evenwichtsoefening. Sommigen bedanken. Ik hoop dat Martin Carrette genoeg los touw kreeg om verder dan de kleine kringetjes te geraken. Startschot in de bundel is een citaat van JP Sartre : “Ce n’est pas dans je ne sais quelle retraite que nous nous découvrirons, c’ est sur la route, dans la ville, au milieu de la foule, chose parmi les choses, homme parmi les hommes.” 
Als inleiding vinden we het strak gedicht: Een stad is een lief. Daarna komen de cycli: Alles viel samen; waarin een parade personages aan ons oog voorbijtrekt, plus ervaringen van jaargetijden en hier en daar wat nostalgische terugblikken. In Museumstukken bestond de oefening erin om via de vaste collectie van het Museum van Deinze en de Leiestreek schilderijen op papier te zetten. Hier niet louter beschrijvingen, dat zou niet in de aard liggen van wat deze dichter beoogt. Het resultaat zijn gedichten die geen schilderijen nodig hebben om te kunnen voortleven. Ze zijn via het oliedoek grootgebracht, dat wel, maar ze kunnen nu een eigen leven gaan leiden. En dat is een hele opgave. Niet elke dichter komt los van het louter in woorden omgezette picturale. De cyclus Stadsgez/dichten is sterk door de samenwerking met fotograaf Ive Steyaert.
In de bundel lezen we:  De reeks Stadsgez/dichten werd geschreven (…) met de bedoeling een ring rond de stad aan te leggen. Ze werden gepubliceerd als postkaarten, met foto’s van fotograaf Ive Steyaert, en gratis verspreid. Ook hier weer is de symbiose tussen de twee kunstvormen een elegante cocktail van eigenheid, afwerking en schoonheid. Martin Carrette laat de foto’s zijn muze op gang trekken, maar gaat daarna als een eenzame Flandrien zijn eigen weg. De relatie fotograaf-dichter is hier een verstandshuwelijk zonder de nare gevolgen van te dicht bij elkaar te willen blijven. Deze auteur gebruikt de verschillende literaire technieken. Hij kent ze. Hij blijft meester. Hij is doeltreffend met onder meer binnenrijm en hanteert zijn alliteraties afgemeten en passend. Met Alles viel samen heeft Martin Carrette misschien dan wel zijn broodheren gediend, maar ook wij kunnen in deze gedichten ontdekkingen doen en dat is toch een van de redenen om met gedichten bezig te blijven. Of niet soms? Bedankt Martin.

Alles viel samen, Martin Carrette, Berghmans Uitgevers, Antwerpen 2013, ISBN 9789070959968

(Frank Decerf)