Oog voor detail


Harry G. de Vries (º Enkhuizen, 1961) is behalve leraar Engels ook vertaler Engels-Nederlands. In 2003 verscheen bij Wagner & Van Santen Sneeuw valt op een zondag in april, zijn vertaling van An April Sunday Brings the Snow van Philip Larkin. Dat was zijn debuut als vertaler. Nu is er de bundel Colourisations, zijn debuut als dichter. Een aangename, en ook passende titel want in deze bundel staan veel inkleuringen. Van beschouwingen, van beschrijvingen, van herinneringen.

De Vries heeft oog voor detail. Voor vlaggenmasten in een inkttekening die Rembrandt maakte van Nieuwendam, de biotoop van het zandoogje, de bereidingswijze van pladijs, hoornkapsel langs de vloedlijn of een oude foto van zijn vader als marconist aan boord van de SS Thedens (It is the most intriguing snap / of a mere handful that show / him in his twenties, in a novel / world as handsome as himself.).

In Fresh view vraagt hij zich af of het leven er echt op zit als je sterft. Volgens zijn vader wel. Die vertelde hem een paar weken voor hij stierf dat uitzicht op leven na de dood een zwendel van de religie is. De dichter kan zich daar bij neerleggen. Maar: I will simply watch him again, / through the window of our house, / holding the small, metal jet he had / bought me, pretending a flypast. Waarbij hij afsluit met de voor iemand die zich heeft neergelegd bij het definitieve van de dood verrassende regel I think I can live with that. Leuk dubbelzinnig! Stilistisch past deze poëzie (Ze is eerder verhalend, en niet bang voor wat lengte) echt in de Angelsaksische traditie.

Ontroerend vind ik 247: A few days before his 89th birthday, / my father woke up at 2:47 AM / and wondered why the glowing / digits of his clock looked so familiar. // He then recalled the telephone number / of his parent’s house, back in the 1930s; / as if they had wanted him to know / that he could get in touch.

Ik blijf wel met wat kleine vragen zitten. Met Greetings from London bedankt hij the Indian lady die zijn 8-jarige zoon zo vriendelijk groette vanachter het raam op het bovendek van een passerende bus. Ik vraag me hier af of the lady niet volstaan zou hebben, want het belang van dat adjectief wordt niet duidelijk in het gedicht en bovendien vraag ik me af hoe je vanaf de stoep kunt zien of een mevrouw achter het raam op de bovenverdieping van een bus uit India komt en niet uit Sri Lanka, of uit Pakistan of Bangladesh. Terwijl hij in Farm girl met a falcon / presides over the farm’s airspace juist weer niét specificeert. Is het een boomvalk? Een slechtvalk? Een torenvalk?

Ook vraag ik me af waarom iemand poëzie gaat schrijven in een taal die niet zijn moedertaal is.

Al met al slaagt Harry de Vries prima in wat hij in het titelgedicht aangeeft: I want to preserve / how and where the world / left its marks and build my / own colourised track. Een bundel vol zelfgemaakte dan wel zelfgekozen ingekleurde sporen. Met genoegen gelezen.

Colourisations, Harry G. de Vries, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 2020, ISBN 90 6230 102 9

(Bert Bevers)