Regine Hilhorst was stadsdichter van Enschede van 2013 tot 2015 en mede daardoor getuige van lief en leed in haar stad. In 2019 publiceerde zij een bundel troostgedichten, nadat de dood zich vele malen in haar buurt genesteld had. Als tegenhanger nam zij haar toevlucht tot geluksmomenten. Een van die momenten geldt de liefde, vooral die rond de trouwceremonie. Ze koos foto’s van Indra Simons en schreef daar gedichten bij.
Het gevaar van schrijven bij visueel werk is illustratie. Vaak wordt in woorden gevangen wat in beeld (meestal sterker) is gevat. Regine heeft vanzelfsprekend geprobeerd die valkuil te omzeilen, maar soms is het gedicht toch teveel een vertelling van de foto geworden. Dan is het de vraag of het gedicht op zich voldoende sterk is om zelfstandig op weg te kunnen. De meeste doorstaan die proef; wie de gedichten achter elkaar leest zonder teveel aandacht te schenken aan de foto’s, kan zich zomaar voorstellen in een hedendaagse variant van het Hooglied terecht te zijn gekomen.
Het liefste de liefde
In weke verwachting
In woorden die wegen
In verrassing gebloemd
De bundel is na een aantal inleidende combinaties opgebouwd uit 5 afdelingen: Fotografisch geheugen, Wie huilt het eerst?, It’s all in the details, Pretty vs beautiful en Trouwen, waarom zou je? Die indeling biedt enig houvast in de thematiek van woord en beeld. Twee voorbeelden van gedichten waarbij de vraag is: welk beeld krijg je op je netvlies als je dit leest.
Alle zegen
Vandaag ben ik de zon en jij het frisse groen
De regen is een zegen, met jou kan ik er tegen
Vandaag en alle dagen en over alle wegen
Dat wil ik je beloven
Dat wil ik zo graag geloven
Maar als de herfst komt en de ganzen gaan
verlangens langer in de schaduw staan
Mijn lief, trek dan toch mijn lijf als deken aan
Wil je dat beloven
Dat wil ik zo graag geloven.
Naast deze:
Oh God
Ze is te laat
Ze komt toch wel
Gisteren zei ze dat ze twijfelde
Ik twijfel niet
Ik twijfel nooit
Ik zweet alleen
Oh God
Ze komt toch wel.
Het is spijtig dat dit ‘experiment’ slechts op papier staat. Het zou een aardige tekenoefening kunnen opleveren.
Naast associaties met het Hooglied zong ook Herman Gorter in mij door toen ik dit las:
Wat lief
Liefje wat lief
Wat moet ik zeggen
Ik vind het zo lef
Maar dat zei ik al
Dichter en fotograaf laten in een soort voorwoord weten voor wie dit boek bedoeld is. Voor (nagenoeg) iedereen dus. Een kleine greep:
voor iedereen die geïnspireerd raakt door vastgelegd geluk van anderen.
(…)
voor iedereen die van poëzie houdt die achter het plaatje kijkt.
voor iedereen die gaat trouwen.
voor iedereen die laat trouwen.
(…)
voor iedereen die de liefde wil delen en vast vooruit wil kijken of terug wil kijken naar fragmenten van geluk
neem mij voor lief is in haar bedoeling een geslaagd product van een zichtbaar met plezier aangegane samenwerking.
neem mij voor lief (gedichten bij foto’s van Indra Simons), Regine Hilhorst, uitgegeven in eigen beheer
(Wim van Til)