Amandine: een gezonde mix

Flor Vandekerckhove schrijft. Hij zet veel teksten op papier. Deze man is – het lijkt haast al wel eeuwen – uitgever van Het Vrije Visserijblad. Dat is een vaktijdschrift voor de Vlaamse vissersgemeenschap. Daar waar vroeger vooral visserijspecifiek nieuws werd gebracht, is het blad geëvolueerd. Het liet de laatste jaren een artistiek literaire noordenwind toe. Naast de schrijfsels om den brode produceerde deze auteur ook een hele waaier aan interessante en zeer leesbare romans, verhalen, toneelteksten, pamfletten, blogwerk, essays en zo voorts.
En nu hebben we dan Amandine voor ons liggen. De titel is niet te verwarren met de naam van de laatste IJslandvaarder, die in de Oostendse haven als museumschip dienst doet. Flor Vandekerckhove deelt zijn 307 bladzijden tellende roman in 32 hoofdstukken in. Korte stukken, hetgeen de leesbaarheid bevordert. De auteur geeft eerlijk toe dat dit boek er niet was gekomen zonder de informatie en medewerking van mensen die al eerder de visserijgeschiedenis op papier zetten. Dat siert hem. Deze personen hebben me de compost geleverd waarin dit verhaal heeft kunnen kiemen, zegt de auteur in zijn dankwoord. Op die manier is deze bijzondere sociale roman een gezonde mix geworden van feiten, anekdotes, verzinsels en literaire verwoordingen. Elke lezer zal er de eigen grenzen in herkennen of vermoeden, maar de zekerheden en waarheden liggen in het hart van de auteur. In het verhaal gaat een weeskind in het verleden spitten om antwoorden op zijn vragen te krijgen. Wat hij uiteindelijk ontdekt is niet fraai, onomkeerbaar en lotsverbonden. De lezer van Amandine wordt gegrepen door de tragiek van het vissersleven, de ondergang van de oude zekerheden en de welhaast te snel veranderende tijden. De sfeer van vroeger jaren wordt zeer tastbaar neergezet. Het is de kroniek van een vergane glorie die niemand onaangeroerd kan laten. Daarnaast is de roman een leerboek waarin heel wat historische waarheden in de herinnering worden gebracht. Het geheel is opgesmukt met interessant fotomateriaal van Jo Clauwaert. Voor wat de personages betreft laat Flor Vandekerckhove als het ware de laatste getuigen de revue passeren; zij zijn de ultieme stem die de teloorgang wat moet tegengaan. Hedendaagse invalshoeken brengen afwisseling. Politiek, ecologie, nostalgie, economie en hypocrisie zijn maar enkele van de onderlagen van de saus waarin Flor zijn verhaal drenkt: we bekomen een smakelijke literaire bouillabaisse die niet op drift slaat.
Sociale conflicten worden herbeleefd en jeugdzonden komen uit de kleerkast. Elk hoofdstuk van Amandine staat apart in de stevige constructie die dit boek is geworden. Naast de duidelijke waarde van dit nieuwe boek is de roman een kleinood voor verzamelaars. Het werk is heel creatief en prachtig uitgewerkt. Kosten noch moeite en talent werden gespaard om van het boek ook een kijkobject te maken; de vormgeving zal de verkoop geen windeieren leggen. Met Amandine bewijst Flor Vandekerckhove dat enkel hij over de visserij kan schrijven; bij hem geen bijvangsten, geen ondermaatse vis, geen gezeik maar louter erudiet geschrijf…

Amandine, Flor Vandekerckhove, Uitgeverij De Lachende Visch & C&DV Productions, geen ISBN-nummer gevonden

(Frank Decerf)