Zeerslag


Monica Boschman is al een paar keer in de prijzen gevallen; dat bewijst dat haar poëzie door bepaalde juryleden gesmaakt werd. Zij schijft ijverig. Nu presenteert zij haar debuutbundel Zeerslag. Een mooie uitgave mede door de kleurrijke kaft met kunstwerk van Handan Arik. De bundel is opgedeeld in 5 cycli van 8 gedichten. Monica schrijft voornamelijk korte gedichten. Ze schaaft voortdurend aan haar verzen zodat oudere gedichten af en toe in een nieuwe versie worden aangeboden. Poëzie is eigenlijk altijd schrappen. Ze concentreert zich voornamelijk op: de nostalgie van het leven, de geboorte, de jeugdjaren, de liefde en de relatiebreuken die daaruit voortvloeien, het ouder worden en enkele filosofische overpeinzingen. Een heel scala dus. Haar poëzie moet af en toe traag gelezen worden. De onduidelijkheid van sommige versregels vraagt dat. Ze houdt het rijm strak onder controle en bereikt daardoor een interne muzikaliteit. Ze vergroot die kracht door een luchtige taal vol diepere lagen. De lezer als archeoloog. De lezer, ontdekker van eerlijke poëzie. Ze gooit alle moeilijke gedoe overboord, maar richt zich daardoor vooral inwaarts. Zij concentreert zich vooral op de kleine pijnen. Wat verder in de wereld gebeurt, lijkt haar niet te raken. Haar poëzie is in evolutie. De sterkste gedichten uit Zeerslag beschrijven de trage, pijnlijke teloorgang van de menselijke relaties. In die fragmenten ligt een van de sterktes van Monica Boschman. Naar het einde toe las ik wel enkele cryptische observaties. Het kan aan mij liggen, maar hier en daar verlies ik de draad; de richting die Monica Boschman wil aangeven loopt dood. Tijdens de selectie voor deze bundel mocht men wat strenger geweest zijn. Wie adviseerde haar?

Mijn psychiater wil het gesorteerd

Harde stemmen leg ik bij angst. Verlaten
schaar ik onder boos, verschuif ik later
naar verdriet. Nagelbijten mag

bij alles. We hebben zacht vandaag
bij blij gedaan en drie kwartiet voorbij
ziet het er netjes uit. Er gaat een bel.

Naar huis draagt lichter dan gedacht.

Bedtijd. Twijfel springt op mijn matras
zo kinderlijk, ik leg er wakker van.
Waar laat ik wat ik niet benoemen

of nog niet bevatten kan. Herpakken,
in mijn medicijndoos heeft de week
zeven vakjes en een dagindeling.

In deze buutbundel huizen enkele sterke gedichten. Boschman zal ons nog verrassen. Ze heeft het gereedschap om haar oeuvre verder uit te bouwen. Maturiteit komt enkel met jaren inzet en schrijfdiscipline. Het zou voor Monica Boschman een goede oefening zijn om een serie gedichten te schrijven rondom één bepaald en streng afgebakend thema. Natuurlijk is zij als autonome schrijfster volledig vrij om haar eigen baan te lopen. Monica Boschman werkt graag samen met beeldende kunstenaars. Het valt op dat die synergie gavere poëzie voortbrengt. Vertrekkend van een schilderij of een sculptuur, worden sterkere gedichten geboren. Het is natuurlijk concreter om vanuit die invalshoek woorden op papier te krijgen, maar Boschman kan het. De gedichten zijn concreter.

Zeerslag, Monica Boschman, Uitgeverij U2PI, Den Haag, 2019, ISBN 978 908759 815

(Frank Decerf)