Marie-Cécile Moerdijk,
Nederlandse, is zowel bekend voor haar muzikale carrière als voor haar
literaire. Zij is een personaliteit op het gebied van volkszang, schreef
gedichten, romans, trad op voor radio en TV en had gedurende een jaren
radioprogramma. Ze woont al jaren in Vlaanderen, in Lommel, waar zij
stadsdichter is.
In dit boek schrijft zij over
haar ontmoetingen met bekende en minder bekende personaliteiten. In haar
carrière heeft zij veel belangrijke personen ontmoet en heeft telkens in
een soort dagboek het meeste relevante van die ontmoeting genoteerd. Na jaren
heeft zij deze notities gebundeld in NN
/ Namen noemen. Zij kent wel degelijk de namen en noemt ze ook!
Het zijn allemaal korte
beschrijvingen, anekdotes die echter de situatie prachtig schetsen: haar
optreden voor soldaten, haar opmerking tegenover de minister van op het podium
… kortom je beleeft het mee.
Het begin van een boek is altijd
belangrijk en in dit geval het eerste, korte stukje. Ze beschrijft haar
optreden als jonge zangeres voor een groep soldaten. Je kan het je levendig
inbeelden: de ambiance die haar optreden uitlokte. Na twintig jaar krijgt ze
commentaar van een van die soldaten. Het maakt het verhaaltje enig. Je krijgt
echt zin om hier en daar een deeltje te lezen want dit is geen boek om in één
adem uit te lezen. Neen, je leest één of twee deeltjes en legt het weg, niet te
ver. Want je moet het altijd bij de hand hebben om eventjes tot rust te komen
met een leuk verhaaltje of anekdote.
Vele van de besproken personen
zijn minder bekend of zelfs onbekend in Vlaanderen maar door de vlotte pen van
de auteur krijgen we een levendig beeld van die persoon of zijn functie.
Trouwens dat doet er niet toe. Het verhaal op zich is belangrijk: ontmoeting
met Jacques Brel, koningin Juliana, ministers, een klasfoto bekijken…
Veel verhaaltjes gaan over haar
optreden als zangeres en over haar ontmoetingen met andere zangers. We lezen
over de toestanden die je niet te zien krijgt maar die zich achter de decors
afspelen. Telkens weet de auteur ons een toestand voor te stellen waar een
plezierig kantje aan zit. Zelden zal ze de persoon in kwestie te schande
zetten, wel met humor ironiseren maar nooit met de bedoeling te kwetsen. Soms
laat ze de naam wel weg maar meestal kan je wel raden over wie het gaat. Ze
neemt geen blad voor de mond als ze bepaalde feiten aanhaalt en zal dan als
verontschuldiging zeggen: “Hadden ze maar niet moeten doen”.
Ook over haar blunders vertelt ze
zonder schroom, ze weet echter alles te relativeren. Het is in feite een
verhaal over haar leven, kris kras verteld. Je leert haar kennen als een lieve
dame die een degelijke kijk heeft over haar medemens, over collega’s, over
iedereen die ze op haar weg tegenkwam en graag vertelt over iets belangrijks of
in de meeste gevallen iets ‘leuks.
NN / Namen Noemen, Marie-Cécile Moerdijk, Uitgeverij De Bezige Brem, ISBN
978-90-70471-15-6
(Ferre Denis)