We
krijgen 29 gedichten en 16 fijn gestileerde vrouwelijke wezentjes die leven in
een kleurrijk gefantaseerde wereld waaruit ze lijken te willen ontsnappen. De
sfeer is gespannen. Het zijn afgebakende silhouetten die verweesd achter
blijven. Ik vermoed dat de tekeningen digitaal bewerkt werden. De inkleuring is
speciaal. De reeks gedichten is niet ingedeeld volgens thema. De dichteres koos
voor een verspreide slagorde. Op de poëtische harp van Lily May Parker worden
diverse noten aangeraakt die ons van rillingen voorzien.
Koorts
Stil zal het zijn
nu nacht onrust ritselt
en spiegelbeeld doemt
uit de verborgen vallei
het hunkert danig
daar in het duister
ik nauwelijks erken
nauwelijks duld
spiegelbeeld te zijn.
Wijl ik dwaal
langs druk begane wegen
chronistische stappen
waarheen weet ik wel
de lichtlans, hij flitst
ogen zijn schotels
luister blindelings
houd pas en versnel.
Lily
May Parker gebruikt een ongecompliceerde taal en hanteert daarbij haar eigen
parameters. De gedichten zijn vooral stil, ingetogen en stijlvol somber. De
dichteres werkt in stilte en bezorgt de lezer teksten die tot nadenken stemmen.
Deze bundel is zeer toegankelijk voor mensen die niet vaak tot poëzie worden
verleid. En als er een rode draad doorheen het werk loopt, dan is het die van
de openstelling. De dichteres geeft zichzelf en haar emoties bloot. Ze laat ons
binnen en neemt ons mee doorheen haar wereld waar zekerheden ver te zoeken
zijn. De moeilijke, onmogelijke en verloren communicatie komt in veel van haar
gedichten voor. Bij het lezen komt de associatie met Jotie ’t Hooft bij mij op.
Als een passend jaargetijde moet gezocht worden, dan komen we zeker uit in een
kille Victoriaanse herfst. Stilistisch doet deze dichteres haar eigen ding. Ze
schuwt het risico niet. Voor de interpunctie in haar zelf gecreëerde taal legt
ze zichzelf geen begrenzingen op. De toon van de gedichten is de innerlijke
weergave van de zoekende mens; het individu dat een grillig kompas volgt in de
hoop in een oase van rust te belanden. In de gedichten van Lily May Parker is
de dreiging altijd aanwezig. De drang naar geborgenheid en menselijke warmte is
groot. Er is een zekere vorm van verlies of een lichte vorm van optimisme dat
altijd weer de kop wordt ingedrukt. De dichteres struikelt haar leven lang?
Poète maudit is een ongecompliceerde bundel
pretentieloze poëzie die ook bij jong volwassenen een plaats verdient. De
originele kunstwerken vormen rustpunten tussen de trage gedichten. Als lezer
kun je hier rustig ademhalen. De gefantaseerde personages, die eerder op
liefelijke vrouwelijke demonen lijken, zullen die inzet waarderen.
Poète maudit, Lily May Parker, Uitgeverij Het Punt, Dendermonde, 2020, ISBN 978 9460795 060
(Frank Decerf)