Reeds decennia lang neem ik regelmatig een van de bundels van Patrick
Conrad uit de kast. Ik heb het werk van deze dichter immer een warm hart
toegedragen. Ik begrijp mensen die vinden dat zijn gedichten soms te
rococoachtig zijn, die menen dat hij (te) veel aan namedropping doet en zijn gedichten wat meer uit zou moeten
balanceren maar toch heb ik er altijd van gehouden. Ik vind het dan ook een
goede zaak dat zijn poëzie (uitwaaierend van 1963 tot 2014) nu verzameld is in As, een bijzonder kloek boek. Conrad is
behalve dichter ook begenadigd tekenaar, en het mag dan ook alleen maar
toegejuicht worden dat ook de illustraties uit de oorspronkelijke bundels hier
afgedrukt zijn. Een genot voor het oog. Behalve dichter en begenadigd tekenaar
is Conrad ook een talentvol cineast (zo draaide hij een film als Mascara, met niemand minder dan
Charlotte Rampling in de hoofdrol). Het mag dan ook geen verbazing wekken dat
zijn werk (net als dat van zijn jongere collega-dichter en -filmer Jess De
Gruyter) doordrenkt is van verwijzingen naar acteurs, actrices en films. Alleen
in de bundel De tranen van Mary Pickford
(1991) al zijn verzen geschreven bij Pickford, Ida Lupino, Sybille Schmitz,
Rampling, Joan Crawford, Grace Kelly, Marlene Dietrich (treffend: Nooit heeft ze haar kooi van kant, / haar
cocon van pels en parels verlaten, / zelfs niet wanneer ’s avonds in het slijk
soldaten / haar mama noemden, voor het slapen.), Veronica Lake, Frances
Farmer, Mae West, Telma Todd, Sylvia Kristel en Ava Gardner.
Als cinefiel lees ik ook de Intermission
– Showing some of the people and stars who stood and stand out, there is no
panic in Hollywood, twee volle bladzijden met namen van filmsterren en
regisseurs in klein lettertype (overgenomen uit La mort s’appelle bonsoir (1976), helemaal. Van Bud Abbott tot en
met Adolph Zukor. Krab daarbij wel regelmatig achter mijn oren. Waarom Randolph
Scott wel meegenomen en Glenn Ford niet? Waarom Steve Reeves wel, en Gordon
Scott niet?
De bloemlezing werd voorbeeldig bezorgd door Matthijs de Ridder, die ook
de nodige correcties doorvoerde al bleven er wat foutjes hangen. Zo was het
motto van Rest in piece (moet dat
echt niet peace zijn?) uit 11 Sad Songs For Edward Kienholz (1971)
in de oorspronkelijke uitgave van Barry Rayan. Dat is nu gecorrigeerd in Barry
(allez: B.) Ryan, maar het citaat zelf klopt nog steeds niet: Kitsch is a beautiful word, is a beautiful
word, is a beautiful word zingt hij nergens in Kitsch. Correct
is: Kitsch is a beautiful word, it’s a
beautiful word, it’s a beautiful lullabye.
De uitgave van dik 750 bladzijden bevat van alle afzonderlijk verschenen
bundels ook de afbeelding van het originele omslag, in een mooie en originele
vormgeving. As is een boek voor op
het nachtkastje.
Al in zijn vroegste werk stonden regels die ik nog steeds met liefde
meedraag. Zoals de sneeuw is koud omdat
ze naakt is….
As – Gedichten 1963-2014, Patrick Conrad,
Poëziecentrum, Gent , 2015, ISBN 978 9056
551964
(Bert Bevers)