De
Vries heeft oog voor detail. Voor vlaggenmasten in een inkttekening die
Rembrandt maakte van Nieuwendam, de biotoop van het zandoogje, de
bereidingswijze van pladijs, hoornkapsel langs de vloedlijn of een oude foto van
zijn vader als marconist aan boord van de SS Thedens (It is the most
intriguing snap / of a mere handful that show / him in his twenties, in a novel
/ world as handsome as himself.).
In
Fresh view vraagt hij zich af of het leven er echt op zit als je sterft.
Volgens zijn vader wel. Die vertelde hem een paar weken voor hij stierf dat uitzicht
op leven na de dood een zwendel van de religie is. De dichter kan zich daar bij
neerleggen. Maar: I will simply watch him again, / through the window of our
house, / holding the small, metal jet he had / bought me, pretending a flypast.
Waarbij hij afsluit met de voor iemand die zich heeft neergelegd bij het
definitieve van de dood verrassende regel I think I can live with that. Leuk
dubbelzinnig! Stilistisch past deze poëzie (Ze is eerder verhalend, en niet
bang voor wat lengte) echt in de Angelsaksische traditie.
Ontroerend
vind ik 247: A few days before his 89th birthday, / my father woke up
at 2:47 AM / and wondered why the glowing / digits of his clock looked so
familiar. // He then recalled the telephone number / of his parent’s house,
back in the 1930s; / as if they had wanted him to know / that he could get in
touch.
Ik
blijf wel met wat kleine vragen zitten. Met Greetings from London
bedankt hij the Indian lady die zijn 8-jarige zoon zo vriendelijk
groette vanachter het raam op het bovendek van een passerende bus. Ik vraag me
hier af of the lady niet volstaan zou hebben, want het belang van dat adjectief
wordt niet duidelijk in het gedicht en bovendien vraag ik me af hoe je vanaf de
stoep kunt zien of een mevrouw achter het raam op de bovenverdieping van een
bus uit India komt en niet uit Sri Lanka, of uit Pakistan of Bangladesh. Terwijl
hij in Farm girl met a falcon / presides over the farm’s airspace
juist weer niét specificeert. Is het een boomvalk? Een slechtvalk? Een
torenvalk?
Ook
vraag ik me af waarom iemand poëzie gaat schrijven in een taal die niet zijn
moedertaal is.
Al
met al slaagt Harry de Vries prima in wat hij in het titelgedicht aangeeft: I
want to preserve / how and where the world / left its marks and build my / own
colourised track. Een bundel vol zelfgemaakte dan wel zelfgekozen
ingekleurde sporen. Met genoegen gelezen.
Colourisations, Harry G. de Vries, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 2020, ISBN 90 6230 102 9
(Bert Bevers)