De enkelband van Herman Fierens

Een veelschrijver kun je de dichter Herman Fierens (° 1941, Lokeren) niet noemen. Zijn debuut Brumaire verscheen (bij uitgeverij Desclée De Brouwer) in 1969. Dat is….43 jaar geleden! Pas tien jaar geleden volgde de opvolger daarvan, De weg door het binnenland. Maar ziet: de intervallen worden kleiner want vijf jaar geleden verscheen Zwemmers in het tegenlicht, en dan is er nu Met enkelband.
Deze nieuwe bundel omvat 63, veelal vrije, verzen. Die zijn, op het introducerende tweeluikje Passage na, ondergebracht in drie grote reeksen: Met enkelband, Afrekening en De schaduw van de orchidee. Het werk van Herman Fierens komt tamelijk autobiografisch over (het zegt iets dat de eerste persoon enkelvoud niet minder dan 90 keer gebruikt wordt, en dat ook mij regelmatig opduikt), maar wordt mijns inziens nergens te particulier. De strijd met de taal (lees bijvoorbeeld Tien woorden op geruit papier dat ik / me goed herinner, zonder de woorden, / een gedicht op zoek naar inkt, of Schrijven is belangrijker dan wat / geschreven staat, want wie dat leest / zoekt in de tekens waarin de inkt op / het papier is uitgelopen een weg om / ervan weg te komen), met het leven tout court vormt een rode draad door Met enkelband. Of neen, Fierens gaat misschien eerder dan met het leven de confrontatie met de vergankelijkheid, met de dood aan. Hij schrijft stevige gedichten, die hier en daar wat dwarsig zijn, maar staan als een huis. Ik citeer er een:

Voorspelling

Het helpt niet dat wij wachten
op wie achterbleven

het wordt al donker
en het zal gaan sneeuwen

waar die schouw rookt
in de richting van de zee
zullen wij slapen

om zonder van elkaar te weten,
tot het licht werd,
dicht bij elkaar te zijn

en buiten het bereik van elkaars armen,
later, beginnen te vergeten
dat wat niet kon, nog had gekund.

Ik heb Met enkelband met genoegen gelezen. Herman Fierens is een dichter die op zijn gemakje zijn eigen pad bewandelt, en zich niets aantrekt van moderniteiten zoals die her en der maar al te makkelijk opduiken. Laat hem zijn gang maar gaan. Als zijn recente ritme aanhoudt mogen we over vijf jaar weer een nieuwe verzameling van zijn gedichten tegemoet zien.

Een ernstige kanttekening wil ik wel maken bij de aantekeningen die Fierens aan de bundel toevoegt. Dat hij aangeeft dat hij citaten van Richard Minne, Karel van de Woestijne en Emile Verhaeren samplet is netjes, en dat hij verklaart dat Danielle Laval een Franse pianiste is en dat Hilde R. staat voor de echte naam van de betreurde zangeres en tv-presentatrice Yasmine is even zo correct, maar als hij er in meent te moeten verklaren wat het paard van Troje was, wie Simson/Samson was en dat Ispahaan verwijst naar het gedicht De tuinman en de dood van P.N. van Eyck voel ik me als onderlegde lezer toch lichtelijk beledigd.

Met enkelband, Herman Fierens, Uitgeverij C. de Vries-Brouwers, Antwerpen-Rotterdam, 2012 , ISBN 9 789059272897

(Bert Bevers)