Kees Ruys schreef
een biografie over de Indische dirigentenzoon, die begon als pianist in zijn
eigen dixielandorkest, The Shoe Shine
Stompers. Na jaren optreden in jazzclubs, toeren met een schlagerband door
Duitsland en tal van bijbaantjes, kiest hij op zijn vierentwintigste voor de
dwarsfluit. De kameleon die steeds weer nieuwe muzikale uitdagingen zou kiezen
is geboren.
De LP’s Vivat Vivaldi, Telemann My Way en Sketches
and Variations on Bach, met jazzy bewerkingen van barokmuziek, zorgden voor
erkenning bij het grote publiek, leverden hem gouden platen en meerdere Edsions
op, reden genoeg voor de jazz freaks om zijn geloofwaardigheid in vraag te
stellen, al bleef hij live vooral jazz en fusion spelen. Voor de progressieve
free jazz adepts was hij dan weer te melodisch…
Als lid van de Boy
Edgar’s Big Band trad hij o.a. op met Nina Simone, de al evenmin in één muzikaal
genre onder te brengen (klassiek geschoolde) pianiste en zangeres.
Onbegrijpelijk trouwens dat haar tv-, radio- en concertopnames met Boy Edgar
nog niet op cd en dvd zijn uitgebracht.
Voor zijn fusion
band The Chris Hinze Combination
nodigde hij in de jaren zeventig Amerikaanse artiesten als The Brecker Brothers
en Larry Coryell uit. Op zoek naar nieuwe horizonten bleef hij experimenteren.
In de jaren tachtig introduceerde de groep etnische invloeden uit verschillende
culturen. Op zijn tweeënvijftigste reist hij een anderhalf jaar door China,
Hong Kong, India, Indonesië Japan, Mongolië, Nepal, Pakistan, Rusland, Sri
Lanka, Thailand en Tibet. Hij maakt er veldopnames die hij later in zijn muziek
zal verwerken. Met African Dreams, Africa Impressions en de prachtige
driedelige serie Tibet Impressions,
waar zelfs goed volk als de Dalai Lama zijn medewerking aan verleende, was
Hinze een pionier: hij zette world music en new age op de kaart lang voor deze
termen waren ingeburgerd. Hij richtte een eigen label op, Keystone Music,
waarop hij eigen werk en door hem geproducete platen uitbracht. En alsof muziek
alleen nog niet voldoende is, toert hij heden ten dage met visuele
concertprojecten.
Net zoals Chris
Hinze met een onvermoeibare vaart doorheen het leven, de wereld en muzikale
genres raast, leest deze biografie als een trein. Kees Ruys heeft uitstekend
werk geleverd met deze aaneenschakeling van anekdotes, getuigenissen van
personen die Hinze van nabij meemaakten en diepgaande gesprekken met Hinze zelf,
die zichzelf niet ontziet (zijn controledrift, niet onderhouden
contacten). Het lijvige boek (608 blz.),
rijkelijk voorzien van fotomateriaal, bevat een CD, Kill Your Darlings, een door Hinze zelf samengestelde keuze uit
zijn indrukwekkend oeuvre.
Als ik in mijn leven één ding heb gedaan, is het muziek
maken zoals ik dat heb willen doen, met mensen die ik goed en prettig vond. Hoe
die muziek genoemd wordt interesseert me niet. Jazz, fusion, barok,
wereldmuziek… give it a name. Het gaat er uiteindelijk om hoe het klinkt, en
hoe intens het is, wat het teweegbrengt bij de mensen die het horen.
Chris Hinze, Een biografie, boek + cd, geïllustreerd, Kees Ruys, In De
Knipscheer, Haarlem, 2015, ISBN 978-90-6265-888-6
(Roger Nupie)