Met Het is dat of stoppen met zingen is filosoof-psycholoog-dichter
Sven Cooremans aan zijn derde bundel toe. Hij debuteerde in 2003 met Myeline, waarna in 2005 Erlangen 7 volgde.Ondertussen
verschenen verhalen en gedichten van hem in diverse literaire tijdschriften.
Hij werkte mee aan de niet onopgemerkte bloemlezing Op het oog. 21 dichters voor de 21ste eeuw.
Met deze nieuwe bundel bevestigt
Cooremans zijn dichterschap. Voor hem is taal het middel om het leven vorm te
geven, om de onbegrijpelijke kosmos toch te kunnen omvatten en vooral om de
liefde daarin een plaats te geven. Zijn poëtica drijft op de zoektocht naar
geluk in kleine en grote dingen; hoe ze samenhangen en telkens weer
uiteenvallen: ten slotte nog iets over
het devoon / en over het ontstaan van de eerste bossen / de maan stond toen nog
dichter / een open dak en hier
doorheen / mijn vroeger graaien. Elk gedicht vertrekt vanuit een
waarneming, een vaststelling, om deze dan te bevragen in verwondering, in
juxtapositie te plaatsen met een ander feit, met een bedenking, die er
ogenschijnlijk niets mee te maken heeft, of toch? De vraagstelling zelf
verdwijnt doorheen de verzen, verliest zijn betekenis en wordt ook het antwoord
schijnbaar overbodig: …tijdens deze
overweging: het ontstaan van het besef van het ontbreken van een vraagstelling.
Zo transcendeert Cooremans zijn eigen leefwereld tot een universeel gegeven.
Het gedicht het vraagstuk van de
voorbijganger is daar een
treffend voorbeeld van.
Klara-presentator Bart Stouten
omschrijft het als een veelvoud van
stemmen waarvan het ik een broos eindresultaat is. Meer nog dan in zijn
vorige bundels schrijft Cooremans over wat er niet is, wat er gemist wordt, wat
niet zichtbaar is maar toch aanwezig is. Consequent drijft hij dat door in vorm
en stijl. Plots ontbreekt een woord in een vers, maar dat geeft precies het
vers een meerlagige betekenis, zoals bijvoorbeeld in de korte cyclus liefde in Siberië of in het
sleutelgedicht Margritte herondekt: in een museum / waar de werkelijkheid in vraag
wordt / gesteld door de werkelijkheid / waar mits een toelating die tijdig /
moet worden aangevraagd / een pen mag worden vastgehouden…/…lopen de rillingen
als gedachten / aan rillingen over mijn ruggengraat.
Het is merkwaardig hoe Cooremans
zijn gedichten opbouwt in simpele speelse structuren, daarbij gebruik makend
van een op het eerste gezicht eenvoudig taalgebruik. Het zuigt echter de lezer
ongemerkt binnen in een fascinerend universum van schijn en wezen, van
ongrijpbaar maar hevig aanwezig geluk in de dagelijkse dingen en het samenzijn
met de geliefde: ik lepel mijn warmte
tegen de jouwe aan: deze aanraking / en het lawaai van eeuwen toekomst / een
steeds luider vergeten van deze aanraking. Cooremans is een meester van de
aanwezige afwezigheid, van het vreemde vertrouwd maken en het vertrouwde
vreemd. Het is voor de dichter dat of stoppen met zingen: een uitzonderlijke
bundel van een uitzonderlijke dichter.
Het is dat of stoppen met
zingen,
Sven Cooremans, Uitgeverij P, Leuven, 2013, ISBN/EAN 978-94-91455-25-4
(Richard Foqué)