Dinie Sophie Fintelman is geboren in Appeltern, in het Land van Maas en Waal, en woont in Groede, Zeeuws-Vlaanderen. Zij studeerde Nederlandse taal- en letterkunde op de Nutsacademie in Middelburg. Publiceerde gedichten bij onder meer Meander, Vers op Zondag (PZC), Deus Ex Machina, Ambrozijn en Ballustrada. Bij Liverse verschenen de bundels Bots, Aan de roekelozen, Een uitzicht waar iets over viel te zeggen en nu dan Groene glans. De omslag met een impressie van schorrengebied is van Theo Jordans.
Stadsleven en snelverkeer zijn in deze bundel ver te zoeken. De gedichten zijn gesitueerd in een landschap van polders, slikken, dijken en kreken. Begroeid met planten als lepelblad, melkkruid en waterscheerling. Bevolkt en bezocht door kievit, steltkluut, kwikstaart en patrijs.
Het titelgedicht groene glans is qua toon en stijl representatief. Als ik een kraai zie denk ik niet / dat me onheil staat te wachten en dood ga ik sowieso / ik zie de vogel als een metafoor voor / het leed dat mijn leven heeft verwoest // dit is een vaststelling / nu is het leed verantwoord / en dat is mooi want kraaien zijn dat ook // er ligt een groene glans over hun zwarte kleed
Het gedicht bevat het een paar nuchtere, om niet te zeggen droge uitspraken. De taal is consequent alledaags. En niet in de laatste plaats: er komt een vogel in voor. Geregeld verwerkt de dichter anekdotisch materiaal: Er kronkelt een dijk langs / de dode arm van de rivier // ik zwom er als het snikheet was / maar verkoeling bracht het niet / op zondagen was er rust en ik rustte nooit // er zat een ratelende zoekmachine in mijn hoofd / maar ik dacht lang dat er niets te zoeken viel (waar ik ooit woonde). Merk op: een spel met ongerijmdheden en dat komen we in de bundel vaker tegen.
Een terugkerend thema is het eigen lichaam, waarmee de dichter op gespannen voet staat. Ik verzamel stemmen / van dieetgoeroes / om me niet te moeten verdiepen / in de omringende geluiden / / aan het eetmoment valt niet te ontkomen / met lood onder mijn kleren / probeer ik aan gewicht te winnen (de eetwedstrijd)
De auteur woont in een streek, eeuwenlang geteisterd door stormvloeden, die het land blijvend tekenden. Een weelde voor dichters. Terwijl ik in de kreek zwom / trokken kraanvogels over / hun geklapwiek bracht een storm van woorden mee / met open mond ving ik niet veel meer dan gejammer op / het had de smaak van water / ik beoefende de vlinderslag / en spuugde / dook ofschoon ik naar woorden zocht (verdronken dorp)
De bundel bevat 65 gedichten. Behalve een klein geval van alliteratie in Nieuwerkerk, valt nergens enige vorm van rijm te bespeuren. De poëzie blijft poëzie, maar komt in de buurt van gewone mensentaal, die past bij de thematiek en de laconieke inslag van de auteur. Ze hield van begin tot eind mijn aandacht gevangen.
Groene glans, Dinie Sophie Fintelman, Uitgeverij Liverse, Dordrecht, 2023, ISBN 978 94 92519 76 4
(Will van Broekhoven)