Schrijven
is niet makkelijk. Een boek naar een geslaagd einde brengen is voor weinigen
echt weggelegd en wat als de schrijver in spe schijnbaar onovertrefbare
obstakels op zijn route vindt? Wat als de normaalste zaak van de wereld, in
zijn wereld voor andere perspectieven en moeilijkheden zorgt? Dit overkwam de
auteur van De Tragiek der Schreeuw.
Een boek van 205 bladzijden is het geworden, een leesbaar stuk proza dat vooral
belangrijker wordt als je weet dat de schrijver van dit werk onder het label
autist door het leven moet. En kan een persoon met een, wat nogal vaak,
beperking wordt genoemd uiteindelijk tot een succesresultaat komen? Wie van ons
twijfelt hier niet aan? Zijn de spelregels van schrijven en zich auteur wanen iedereen
dezelfde? In zijn boek vertelt Dries Gilliaert zijn levenswandel en het wordt
meer dan een opsomming of een verwerkt dagboek met louter activiteiten en
belevenissen, reisimpressies en jongensavonturen. Sinds zijn 12de
levensjaar lijdt hij aan een autismespectrumstoornis
en vanaf zijn zestiende is hij beginnen schrijven in een poging om die toestand
een plaats in zijn leven te geven. Kon hij al schrijvend therapeutisch
vooruitgang boeken? Voor mensen met deze aandoening vergt alles meer inspanning,
meer volharding en grotere wilskracht. Doorheen een andere bril kijkend, deelt
de auteur ons mee hoe hij zijn wereld ziet. Hoofdpersonage in zijn boek is
Floris, een kerel die vooral door dieren lijkt begrepen te worden. Ook
toneelspelen, redt hem van veel ongemakken. Alle plekken, situaties, ervaringen
die hem stimuleren krijgen een plaats in zijn beschrijving van die speciale
ervaringswereld. Een mix van kortere en langere prozastukken leidt de lezer
doorheen een misverstane wereld. De
Tragiek der Schreeuw telt 3
delen: Florisje Tragie, Florisje in het Rijk der Tragie…s en
het Gustje in Floris. Doorheen de
interessante, pregnante vaak bloedeerlijke bladzijden komt de lezer beter te
weten hoe een autist deze wereld ervaart en hoe hij die moet leren controleren.
Geen sinecure. Gelukkig voor de schrijver evolueerde zijn anders-zijn in
positieve zin en werden zijn aparte gaven een bron van verrijking voor weer
anderen. Dit ontroerend document is ondertussen interessant studiemateriaal
geworden voor al wie met dit onderwerp in contact komt of de eerste stappen wil
zetten om tot betere inzichten te komen, want dat er bij de mens in de straat een
enorme misvatting bestaat is na lezing wel duidelijk geworden. Een boek dus
voor opvoeders en therapeuten of onderwijsmensen. Met dit werk heeft Dries
Gilliaert zijn lezers met hun neus op de moeilijk bespreekbare feiten gedrukt
en kunnen zij hierdoor enkel vaststellen dat ze bijgeleerd hebben, dat hun
inzichten toch bijgedraaid zijn. De vormtaal is anders en vraagt inspanning,
maar na verloop van tijd leer je hoe dergelijk werk te lezen. Tijd nemen om
traagheid te appreciëren. Met De Tragiek
der Schreeuw is een goed boek op papier gezet. De inhoud is zeer waardevol
en de inspanning van deze jongeman is uiterst bewonderenswaardig.
De Tragiek der Schreeuw, Dries Gilliaert, Uitgeverij Boekscout.nl, Soest, ISBN 978-94-6206-253-5
(Frank Decerf)