Een intrigerend pocketboek is Het
orakel van Parijs. Dit miniboekje is ontworpen door dichter, zanger-gitarist,
verhalenschrijver en docent Job Degenaar, in samenwerking met Monica Maat, dichteres,
illustratrice, meubelontwerpster en liedjeschrijfster.
Het orakel van Parijs ligt
aangenaam in de hand. Een glanzende kaft, een dertigtal kleine hoofdstukken,
geserveerd als hapklare brokjes leesvoer, plus een even groot aantal kleurrijke
illustraties (die een beetje doen denken aan gravures uit oude Franse
tijdschriften) nodigen uit tot kijk- en leesplezier. De cover vermeldt dat het
hier gaat om de memoires van Sophie Natalie Lippens (1961-2013), voorheen
wildebras en stewardess, thans mannequin, verhaallegende en levenwswijze.
In de eerste hoofdstukken
presenteert de auteur Sophie Lippens,
ex-stewardess en fotomodel. Op haar dertiende wordt ze naar een
meisjesinternaat gestuurd, op haar twintigste is ze al stewardess. Eind jaren
tachtig raakt ze verzeild in de onderbuik van Parijs, in een doolhof van
gangen: het Labyrint. In theater Le Miracle vinden optredens plaats. De
lezer maakt kennis met de blinde Joe,
een knappe cowboy uit Texas en stripper. Sophies oom Jean-Louis zingt liedjes van Johnny Hallyday, Elvis Presley en
oude blueszangers. Nick, een
echte dandy, voormalig pianoleraar van Sophie, is de pianist. Kunstschilder Pierre vindt de hele Cobrabeweging
alweer passé. Patrick, de
portier, schermt een elegante en geheimzinnige dame, La Belle Dame
sans Merci, af voor ongenode bezoekers. Zij bekleedt een functie in de
Parijse metro, schrijft gedichten en verwijst Sophie door naar het orakel. Die ‘zwerfjongen met het dier’, houdt
zich ook schuil in het Labyrint en zou het antwoord weten op alle levensvragen.
Sophies hartsvriendin trekt bij
haar in. Sjaan heeft een oogje op Pierre, Sophie lonkt naar Joe, haar knappe
cowboy. Samen met Sjaan maakt Sophie een trip naar Lourdes, waar zij Pierre
spotten. Terug in Parijs raadpleegt Sophie het orakel. Ook Pierre en Nick
vragen raad aan de zwerfjongen en zijn dier. Behandel elkaar en het leven
goed. En ik beloof u voorspoed, orakelt hij. Sjaan en Sophie beklimmen nde
Eiffeltoren. In het sjieke resto Jules Verne bestellen ze een krabcocktail
met een glas Chablis. Als ze naar het panorama kijkt, overziet Sophie haar
Parijse avontuur in slow motion. Op 1 september 1990 ruilen de dames Parijs
definitief voor Knokke.
Het lijkt wel of de auteur verhaaltjes
schrijft bij prentjes. Het zou ook omgekeerd kunnen: misschien heeft de
illustratrice plaatjes gemaakt bij notities van de schrijver. De lezer kan, bij
het bekijken van de plaatjes, eventueel zelf een verhaaltje bedenken en het dan
toetsen aan de teksten van Job Degenaar. Een speels en interactief concept!
Maar sommige pagina’s in Het orakel van Parijs zijn slordig geschreven: het
meervoud van likeur bijvoorbeeld, is likeuren, niet likeurs!
Ik laat het aan de lezer om te oordelen of Job Degenaar juist en spannend
Nederlands schrijft: Pappa was muzikaal en speelde klassiek gitaar. En: we
schurken ons met onze ruggen er lekker tegenaan en zetten de televisie aan.
Proost!
Het orakel van Parijs, Job Degenaar en Monica Maat, Uitgeverij Liverse,
Dordrecht, 2014, ISBN 978-94-91O34-28-2
(Nicole Van Overstraeten)