Oorsteentjes

Deze bundel is, na een uitgebreid voorwoord, ingedeeld in tien delen: 1. Met andere woorden, 2. Natuurlijk, 3. Ruimten, 4. Ontmoetingen, 5. Stille metgezellen, 6. Op mensenmaat, 7. Oorlog en vrede, 8. Oeverloos beminnen, 9. Avond en voorbij en 10. Te stil voor oren, te ver.

In het voorwoord ontkracht de auteur alle vooroordelen over haiku. Er blijft slechts een duidelijk antwoord over: hij schrijft haiku voor het plezier en stoort zich niet aan alle gangbare richtlijnen over deze korte versvorm. Er zijn immers geen onderwerpen die niet in haiku kunnen verwoord worden. Mark Meekers kijkt naar mensen en ontleedt ze. Met de nodige humor weet hij ons te plezieren:

zonder zijn vrouwtje

zou hij nauwelijks wat zien:
zij vindt steeds zijn bril

En wie kent dit tafereel niet:

samen op wandel

met dezelfde permanent
poedel en bazin

Nochtans zal de auteur u even doen nadenken:

oud boerengezicht

geluk van een aards leven
in rimpels gevat

In hoeverre de oude boer een gelukkig leven heeft gehad weten we niet. Maar de dichter vermoedt dat de landbouwer op het einde van zijn leven kan en mag terugblikken met fierheid. Hij heeft goed geboerd.

Wat moeten wij denken bij deze senryu:

 ongelukkig paar

wat zij door een roze bril
ziet hij door tralies

Mark Meekers gaat geen onderwerp uit de weg. Iedere keer weer laat hij zien dat met enkele woorden, 17 lettergrepen, een beeld wordt opgeroepen dat de lezer verder kan invullen. Soms met een lach, soms met weemoed. In de bundel Oorsteentjes kan iedere poëzieliefhebber zijn gading vinden. Natuurlijk leest men een poëzie bundel niet als een roman. Men neemt de bundel in de hand, slaat hem open en leest enkele verzen. Maar al vlug bij je staan bij een tekst die jou echt aanspreekt. Dat is de kracht van haiku: met enkele woorden u doen nadenken, mediteren over wat de auteur heeft willen zeggen.

hersentrombose

zachtjes zijn intrek nemen
in een ander hoofd

Hoe treffend heeft de auteur dit gegeven verwoord! De zieke man heeft geheugenproblemen, weet niet meer wie hij is, waar hij is … Het is als het ware dat hij een ander hoofd heeft. Zeggen we niet vaak over zo een zieke: hij is helemaal veranderd, je herkent hem niet meer. Maar ook de zieke herkent jou niet meer, hij leeft in een andere wereld.

Een haikudichter laat de poëzie naar hem toe komen. Hij hoeft geen diepe overpeinzingen. De poëzie wordt hem aangereikt. Hij hoeft het slechts te verwoorden. De haikudichter kijkt naar de dingen rondom hem met een andere bril. Hij ziet, ervaart de schoonheid rondom en verwoordt ze. Hij suggereert in de haiku zodat de lezer zelf het beeld kan oproepen en ervan genieten.

met beide handjes

vangt hij de regenbogen
totdat de zeepbel spat

Een prachtig tafereel dat we allemaal kennen. Of is het hier de idealist die uiteindelijk zijn droomwereld uiteen ziet spatten? Aan de lezer de keuze.

Oorsteentjes – Haiku, Mark Meekers, Demer Uitgeverij, Leusden, 2012, ISBN 978-1-291-13728-6

(Ferre Denis)