Henk Beunk (° 1954) is redacteur, tekstschrijver en
dichter. In 2013 werd hij gekozen tot eerste Dichter des Achterhoeks, een
initiatief van het dagblad De
Gelderlander met steun van het Poëziecentrum
Nederland. De bundel begint sterk met Handen (handen
verrijken levens / spreken boekdelen /handen berusten / maar zwijgen zelden).
Beunk op zijn sterkst als waarnemer, sober is zijn taal.
Al jeukt zijn werk soms, als het afstevent richting
zielloze voetnoot in een Succes-agenda of verwordt tot een spreuk van de Bond
zonder Naam. Maar hij is streng geweest in de selectie. Op scherp staat de eigenzinnig
humanist in Meningsvorm (te veel mensen schakelen /gezien of gehoord
worden /gelijk met te pas en te onpas
/ ventileren van meningen / over van alles en nog wat / zonder ook maar enige /
kennis van zaken // luisteren en
vragen / dragen meer bij aan / een heldere meningsvorm / dan doelloos gekakel /
in de marge enkel gericht / op profileren
zonder inhoud).
Overtuigend zijn de ‘familiaire’ observaties die
universeel worden. Zijn vader in Over
m’n schouder meekijkend, het
beschrijvende Gerda’s offer (ze stapte eruit / het leven kwelde / de waanzin van
ex-Joegoslavië / de vrees voor kanker / de angst voor aftakeling // niemand zag
het / behalve Willy en Marian / achteraf
/ ze stelde vreemde vragen / deed rare dingen / gedachten aan dementie // vrijdag
met Joke er over praten / de
donderdag kwam eerder). Want formuleren kan Beunk, zoals in het kort maar
krachtige Alzheimer (weten / dat je het niet meer weet / terwijl
je nog weet / dat je het wist). Aan het eind van Deel 1 Over mensen (en een beetje dingen)
worden de gedichten via eerste prille veroveringen naar de huwelijkse staat
intiemer. Sommige neigen naar Candlelight
en doen de bundel geen eer aan.
Uw recensent verdwaalt in de hersenspinsels van het
titelgedicht Graven. Koot en Bie’s Zoek jezelf broeders oorwurmt in zijn
grijze massa als hij zoektocht / naar
structuur / handvatten / en creativiteit / naar de rode lijn / in jezelf leest. Is dit parodie of gewoon in elkaar
geknutseld zonder enig doel?
Deel 2 Over de
dingen (en een beetje mensen) begint met Podium, een werk ontstaan tijdens de Kunstwandelroute Hummelo waar
in De Enghuizer Dialogen de
dichtersgroep De Omsmeders jaarlijks een dichterlijk commentaar geeft op het
landgoed en/of kunstwerken. Typisch Beunks visie, waar hij zichzelf te kort
doet; hij kwaliteit bagatelliseert. Oordeelt u zelf: (de dichter / op een voetstuk plaatsen / is net zo belangrijk / of net
zo min nodig / als opkijken / tegen een kunstenaar
// woorden en beelden / zijn vertalingen van / een gemoedstoestand // er zijn
enkel / weinig tolken).
Een strengere redactie zou een evenwichtiger bundel
opgeleverd hebben en dunner papier en een andere bladspiegel een minder
pretentieus product. Voor minder geld een waardevoller bundel om gelezen te
worden.
Graven in het Grijs, Henk Beunk, eigen beheer, Westendorp,
2014, beunkptc@planet.nl
(Hans Mellendijk)