Graven in het Grijs - Een waardebepaling

Henk Beunk (° 1954) is redacteur, tekstschrijver en dichter. In 2013 werd hij gekozen tot eerste Dichter des Achterhoeks, een initiatief van het dagblad De Gelderlander met steun van het Poëziecentrum Nederland. De bundel begint sterk met Handen  (handen verrijken levens / spreken boekdelen /handen berusten / maar zwijgen zelden). Beunk op zijn sterkst als waarnemer, sober is zijn taal.
Al jeukt zijn werk soms, als het afstevent richting zielloze voetnoot in een Succes-agenda of verwordt tot een spreuk van de Bond zonder Naam. Maar hij is streng geweest in de selectie. Op scherp staat de eigenzinnig humanist in Meningsvorm (te veel mensen schakelen /gezien of gehoord worden /gelijk met te pas en te onpas / ventileren van meningen / over van alles en nog wat / zonder ook maar enige / kennis van zaken // luisteren en vragen / dragen meer bij aan / een heldere meningsvorm / dan doelloos gekakel / in de marge enkel gericht / op profileren zonder inhoud).
Overtuigend zijn de ‘familiaire’ observaties die universeel worden. Zijn vader in Over m’n schouder meekijkend, het beschrijvende Gerda’s offer (ze stapte eruit  / het leven kwelde / de waanzin van ex-Joegoslavië / de vrees voor kanker / de angst voor aftakeling // niemand zag het / behalve Willy en Marian / achteraf / ze stelde vreemde vragen / deed rare dingen / gedachten aan dementie // vrijdag met Joke er over praten / de donderdag kwam eerder). Want formuleren kan Beunk, zoals in het kort maar krachtige Alzheimer (weten / dat je het niet meer weet / terwijl je nog weet / dat je het wist). Aan het eind van Deel 1 Over mensen (en een beetje dingen) worden de gedichten via eerste prille veroveringen naar de huwelijkse staat intiemer. Sommige neigen naar Candlelight en doen de bundel geen eer aan.
Uw recensent verdwaalt in de hersenspinsels van het titelgedicht Graven. Koot en Bie’s Zoek jezelf broeders oorwurmt in zijn grijze massa als hij zoektocht / naar structuur / handvatten / en creativiteit / naar de rode lijn / in jezelf  leest. Is dit parodie of gewoon in elkaar geknutseld zonder enig doel?
Deel 2 Over de dingen (en een beetje mensen) begint met Podium, een werk ontstaan tijdens de Kunstwandelroute Hummelo waar in De Enghuizer Dialogen de dichtersgroep De Omsmeders jaarlijks een dichterlijk commentaar geeft op het landgoed en/of kunstwerken. Typisch Beunks visie, waar hij zichzelf te kort doet; hij kwaliteit bagatelliseert. Oordeelt u zelf: (de dichter / op een voetstuk plaatsen / is net zo belangrijk / of net zo min nodig / als opkijken / tegen een kunstenaar // woorden en beelden / zijn vertalingen van / een gemoedstoestand // er zijn enkel / weinig tolken).
Een strengere redactie zou een evenwichtiger bundel opgeleverd hebben en dunner papier en een andere bladspiegel een minder pretentieus product. Voor minder geld een waardevoller bundel om gelezen te worden.

Graven in het Grijs, Henk Beunk,  eigen beheer, Westendorp, 2014, beunkptc@planet.nl

(Hans Mellendijk)