Het hoofdpersonage Lino Nomellini
is hoboïst en woont in Parijs. De herinnering aan zijn grote jeugdliefde Inés, in
Amsterdam, die plots en zonder ook maar één enkel spoor na te laten uit zijn
leven verdween, speelt hem nog steeds parten en bepaalt zijn leven: Zonder Inés was ik waarschijnlijk geen
beroepsmusicus geworden of gebleven. Ik bedoel, zonder mijn fauneske gemis van
haar. Of ook: Het klinkt clichématig,
maar juist de muziek is mijn houvast, mijn ultieme houvast gebleken. Het spelen
voor Inés, altijd en eeuwig voor Inés, waar ze op dat moment ook mocht zijn.
Hij denkt haar terug te zien als
fotomodel in een postordercatalogus en daarna als mannequin tijdens een
fotoshoot, tenminste zoals zij er nu volgens hem na al die jaren zou kunnen
uitzien: Sprekend Inés was ze, zoals Inés
op die leeftijd, op haar twee- of drieëntwintigste zou zijn geweest, als twee
druppels water, o, met dat heerlijk zacht golvende geurende glanzende donkere
mmm... haar dat achter... over haar schouders... Ah!
De volgende ochtend zat ik voor het beeldscherm nog voordat ik me had
geschoren en gedoucht. Het gebeurt tenslotte niet dagelijks, nee, het was jaren
en jaren, jaren en nog eens jaren niet gebeurd dat ik op iets stuitte wat, ik
bedoel, dat ik iemand ontmoette die volledig beantwoordde aan mijn begeerte,
mijn smachten, aan mijn passie, aan alles wat ik zowel van als voor mijn Inés,
mijn enige Inés - mijn alles had bewaard!
Is zij het echt of is zij slechts
een droombeeld? Het opflakkerende geluk is echter van korte duur. Lino komt
terecht in activiteiten van een ondergrondse groepering en de euforie zal al
snel omslaan in een nachtmerrie.
Beurskens’ stijl is vrij barok,
met een niet aflatend oog voor detail, iets waar hij zich ook wel van bewust
is: Moge u me deze anekdotes en
uitweidingen vergeven, want wat ik er eigenlijk mee wilde zeggen en dus net zo
goed zonder omwegen had kunnen zeggen. Het lijkt wel of hij de lezer op een
verkeerd been wil zetten en dat lukt aardig: al die anekdotes en uitweidingen
doen uiteindelijk weinig ter zake, zorgen er zelfs nu en dan voor dat het boek
wat traag op dreef komt, maar onderhuids voel je als lezer dat er hier iets
anders speelt en word je meegesleurd in een vreemde wending en een bizar
verhaal dat verduiveld vernuftig in elkaar zit. Mede door de raadselachtige
sfeer die de auteur weet op te bouwen wordt De hemelse kamer
een ware pageturner.
De hemelse kamer, Huub Beurskens, Uitgeverij Wereldbibliotheek, 2012,
ISBN 978 90 284 2433 3
(Roger Nupie)