Tussen twee paden in
hebben we elkaar bemind.
Het gras was uitgelopen
en groen als ongewassen enkels.
Het gras was groen
en uitgelopen als lenige gedachten.
Je bond in mij
de uiteindes van twee liefdes vast.
De zomer was verlicht
en vol van blank geworden lusten.
De zomer was vol
en verlicht van ongewassen enkels.
Tussen twee paden in
hebben we elkaar bemind.
Het gras boog neer
van ingevallen manestralen.
Als het even kan moet poëzie pretentieloos zijn, geruisloos gewoon en toch volledig fascineren. Een goed gedicht doet je omkijken of er achteraan lopen en in Herinneringen aan morgen vond ik dat allemaal. De dichter Paul Cox staat in het volle leven, werkt met de materie en houdt zijn poten stevig op de grond. Eerdere publicaties bij het Poëziecentrum Gent waren: Niemand kon dit weten (2003), De morgen van het paard (2005) en Genade met wijnvlek (2007). En nu is er dus Herinneringen aan morgen.
Paul Cox. Geen ijdelheid bij hem, bijna vroom, zekere authentieke kracht. Zijn gedichten doorstaan windstoten, rukwinden en belonen de aandachtige lezer. Hier geen woordentsunami’s of grof geschut. Nergens voorspelbare elementen. Nergens losse flodders. Hij komt tot verrassende combinaties. De dichter deelt rake klappen uit, steeds onverwacht en trefzeker. De stilte tussen de woorden zorgt voor de punch. Paul Cox legt een geheel eigen parcours af. Hij erkent de vergankelijkheid en de aftakeling, maar probeert toch nog een stil gevecht aan te gaan in een vastbesloten poging om van elk moment een getuigenis af te leggen; een voetafdruk die niet weggespoeld zal worden. Hij kent zijn metier, hanteert stijlelementen zonder bombast.
In de intro van de bundel lezen we: Versmelten van geest, zinnelijkheid en bloed. Liefde, zeer zeker. Het gemoed voorbij het modische strekken, het vluchtige, synoniem van deze tijd zonder tijd. Totaal omhelzen van het instinctmatige en het puur geestelijke, zo innig dat zwijgen niet meer kan. Dan hoeft men de kip niet meer te verwijten dat de wereld met een ei zit.
Cox hanteert een misleidend simpel woordenpalet. Zijn gedichten zijn gelaagd en houden om elke bocht een verrassing in petto. Zijn observaties raken tot aan de laatste lettergreep en maken het herlezen van de poëzie tot een herademing. In deze bundel laat Paul Cox alle onderwerpen hun bestaan verdedigen. Hij is niet bang om alle onderwerpen aan zijn poëtica te onderwerpen. Hij schuwt de uitdaging niet en aanvaardt geen makkelijke vlucht in voorspelbaarheid. De authenticiteit vormt de ondertoon, de onderlaag waarop de kwaliteit steunt. De lezer van Herinneringen aan morgen wordt voor zijn inzet beloond, beseft dat hij met deze bundel een merkwaardige en waardevolle stem uit ons letterenland onderdak verleent. Uitgeverij Het Moment nam de wijselijke beslissing om deze bundel te verluchten. De 5 goede tekeningen die in dit werk hun rechtmatige plaats opeisen zijn van de hand van Manu Cox (1947 – 2001) die naast tekenaar ook kunstschilder, muzikant en denker was.
Herinneringen aan morgen, Paul Cox, Uitgeverij Het Moment, Merendree, 2010, ISBN 978-90-8085-017-0
(Frank Decerf)