Sedert Verhalen van de jonkvrouw met de spade (1963) heeft Lucienne Stassaert niet stil gezeten. Ze is ondertussen uitgegroeid tot een belangrijke dame, een gepassioneerd auteur en een authentieke dichteres die alsmaar schijnt te willen bewijzen dat ze van geen ophouden weet. Naast haar lange lijst publicaties die zowel proza, toneel, hoorspelen en hertalingen bevat is er alweer een nieuwe poëziepublicatie van haar op de markt. En gelukkig maar. Stassaert is vooral gekend als dichteres, alhoewel ze ook op tal van andere fronten artistieke talenten bewijst. In haar secure gedichten laat ze heel vaak de tegenstellingen hun ding doen. Gedurende haar lange schrijverscarrière is ze terecht meermaals in de prijzen gevallen en samen met dichters als Marcel van Maele mogen we hier terecht spreken van twee literaire reuzen. De laatste jaren was deze dame zeer productief en is haar poëzie toegankelijker geworden, maar dat had vooral te maken met de tijdsgeest en de veranderende inzichten. Ze blijft maar doorgaan en haar sterk poëtisch oeuvre (wat je het uitzicht benam / op een nog veel ruimer leegte / zo woest als een bedrogen god) de wereld in sturen. Naar aanleiding van haar 75ste verjaardag vonden enkele intelligente mensen dat het nodig was om een drietalige bundel van haar op de markt te brengen. Het werd een selectie van gedichten die in drie reeksen aan de lezer worden voorgesteld.
In de bundel In einem Atemzug vinden we de cycli Water en vuur, Tegen het licht en (de kortste) Leven. Elk gedicht werd telkens vertaald in het Duits door Fred Schywek, terwijl de Engelse vertalingen door Annmarie Sauer werden verzorgd. De bundel oogt zeer fraai en de uitgever World Internet Books heeft geen moeite gespaard om tot een degelijke uitgave te komen. In één adem kadert in het Europese vertaalproject Binnenvaart dat in het kader van Ruhrgebied 2010 Culturele Hoofdstad van Europa ontwikkeld werd.
In Water en vuur lezen we over het spanningsveld tussen donker en hoop, waarin hoe zwaar ook de opdracht toch is de toekomst dat ietsje beter is dan het nu. In die zin is Stassaert uiteindelijk altijd een positieve dichteres: zij lacht met de dreiging, zij tergt het verderf, zij stelt zich boven het noodlot. Zij laat de sterke beelden uit de natuur de cadans zetten en aantonen dat leven zonder, onmogelijk is. De tweede cyclus Tegen het licht telt eveneens 6 gedichten, dit keer laat Lucienne het licht ontzenuwd worden. Ze laat elke vorm van duisternis de parade passeren. Ze neemt ons bij de hand, want haar leiding is nodig. Deze gedichten nemen afscheid, maken de optelsom en stappen geruisloos naar een eindfase. De lezer mag zijn weg niet verliezen. In einem Atenzug wordt afgesloten met Leven, een serie conclusies en eindafrekeningen met wat ons allen bezighoudt en waarvoor we heel erg bang zouden moeten zijn. Lucienne Stassaert verwittigt ons door middel van haar gedichten, we zouden best luisteren…
In einem Atemzug, Lucienne Stassaert, World Internet Books, Duisburg/Antwerpen/Hamburg, 2010, ISBN 9 783842 334021
(Frank Decerf)