Paula Hawkins, aanvankelijk werkzaam als journaliste,
schreef een boek over vrouwen en geld, The Money Goddess en onder het
pseudoniem Amy Silver drie chicklitromans waarvan er een in Nederlandse
vertaling verscheen, Recessionista slaat
terug. Het grote succes bleef echter uit, tot ze, opnieuw onder eigen naam, Het meisje in de trein uitbracht, een thriller die prompt een hype
werd in de VS, Canada en Engeland.
Rachel neemt elke dag de trein,
alsof ze op weg is naar haar job in Londen. Niets is minder waar, ze is
ontslagen. Ze leeft in een droomwereld, fantaseert dat het koppel dat ze elke
dag in een huis ziet - als de trein even
halt houdt voor een stoplicht - en Jess en Jason heeft gedoopt ziet perfect
gelukkig samenleeft.
Het verhaal komt wat traag op
gang, maar onderhuids voel je als lezer dat er onheil op de loer ligt in het
relaas van de aan de drank verslaafde Rachel die de breuk met haar man niet
heeft verwerkt. Het koppel heet in werkelijkheid Megan en Scott. Het verhaal
van de tweede verteller, de ongelukkige Megan is evenmin opbeurend.
Het boek komt in een
stroomversnelling terecht als een derde vrouw die over haar leven vertelt aan
het woord komt, Anna, de huidige vriendin van Tom, Rachels ex-man.
De spanning neemt toe als Rachel
vanuit de trein iets vreemds ziet in de tuin van Megan en Scott en besluit de
politie in te lichten. Maar hoe betrouwbaar is de getuigenis van een aan de
drank verslaafde vrouw die bovendien Anna en Tom stalkt?
Paula Hawkins weet de lezer op
verbluffende wijze te betrekken bij het wedervaren van de weinig spectaculaire
personages. De verhaallijnen van Het
meisje in de trein zijn prima uitgebalanceerd. Het boek is inventief
gestructureerd en stevent af op een verrassende plot.
Dat een boek, en zeker een
thriller, een hype wordt, wordt bij de literaire goegemeente al te vaak met
enig scepticisme ontvangen. Uitgevers van thrillers hadden daar al eerder iets
op gevonden: de term “literaire” thriller, om toch maar te hopen dat dit genre
au sérieux zou genomen worden en tot de Literatuur (met hoofdletter!) zou
gerekend worden. Ooit al gehoord van een “literaire” dichtbundel? In een
interview met De Nieuwe Gazet (1-2 augustus 2015) verklaarde Pieter Aspe: Ik haat de term “literaire thriller”. Wat is
het verschil tussen een literaire en niet-literaire thriller? En wie bepaalt
dat? (…) Soms lijkt het alsof ik me moet excuseren omdat mijn thrillers goed
verkopen.
In het geval van dit domestic noir debuut van Paula Hawkins
(thrillers voornamelijk gesitueerd in de huiselijke kring), uitgeroepen tot VN
thriller 2015 door de Vrij Nederland Detective en Thrillergids, is het succes
meer dan gerechtvaardigd. De film volgt, filmmaatschappij Dreamworks had al
snel begrepen dat er een flink Hitchcockgehalte in dit verhaal schuilt en kocht
de rechten op.
Het meisje in de trein, Paula
Hawkins, vertaling Miebeth van Horn,
A.W. Bruna Uitgevers, Amsterdam, 2015, ISBN 978 94 005 0388 5
(Roger Nupie)