Zij die mij bewoont

Een zacht verlangen, altijd wel met een beetje pijn erin, naar vroeger. Dat klinkt in het oeuvre van Marijke van Hooff (° Haarlem, 1944) immer door. Zij debuteerde in 1984 met de dichtbundel Een huid van regen (Wat een prachtige titel toch). Sindsdien verschenen van haar hand vele poëzie- en prozatitels.
Nu is er Zij die mij bewoont. De titel duikt op in het gedicht Zeventig: ik koop een bloemetjesjurk / voor als ik zeventig word / dat duurt nog even maar / wat vrolijk toont kan men / beter tijdig in huis halen // misschien ben je al dood / zegt zij die mij bewoont / dan kun je fleurig opgebaard / je kist in of een rieten mand / of rechtop in een vaas / als vrolijk bebrilde bloem / vlak voor je wordt verbrand [….].
Veel herinneringen aan haar jeugd. Mooie bespiegelingen ook bij nieuwe jeugd (die van Saartje bijvoorbeeld: met de zekerheid van de driejarige / neemt ze het blauwe, haar neusje / dwingt tot schuifgebaar omhoog / ze oogt als een kleine kamergeleerde (uit brilletje), en aardig wat reflecties over België (Berchem, de Marollen en Middelheim bijvoorbeeld). Het mooist vind ik vannacht kwam moeder: vannacht kwam moeder / ze zei dat een scheiding / in het midden mij niet stond [….]. Mooi slot, als ze haar vraagt nog wat te blijven: ze ging / gewoon weer terug naar waar vandaan / ik vroeg hoe is het daar en of het wende // het maakt niet uit, zei ze, hoe vroeg je daar / ook komt, het wordt er nooit meer later.
Beslist charmant is ook de cd Verblijf met vrienden – Over leven, liefde en een vleugje weemoed, die bij Zij die mij bewoont hoort. Het was een van Van Hooffs dromen om ooit een album te maken met liedjes waarvoor zij de teksten schreef, want ‘dichten doe je alleen, muziek maken met anderen’. 12 liedjes die ze dan (met het a capellakoor Chestnut, dan weer met het ensemble Viaggio) ook nog eens zelf mee zingt. Rinie van der Leer en Piet van Tienen zetten respectievelijk 2 en 10 van Van Hooffs teksten op muziek. Liedjes als Zondagmorgen en Saartjes eerste lach doen me qua toonzetting denken aan vroege radiojaren, aan de eerste jaren van het Eurovisie Songfestival. Verheugend vind ik er alleszins aan dat de slot-n er nog hoorbaar in is. Die hoor je in het hedendaagse Nederlands immers bijna niet meer. Marijke van Hooff doet ook hier, met muzikale collegae weliswaar, haar eigen ding. Als zangeres, maar zeker ook als dichter. Regelmatig hoor je hier mooie poëtische regels als Ik zal voorzichtige gedachten hebben en alles langzaam doen. (uit Klein eiland) of Op al mijn reizen ga je met me mee, want uit mijn hoofd kun je niet vluchten. (uit Ik zie je in de spiegel van de zee).
Met plezier gelezen, met genoegen beluisterd.

Zij die mij bewoont, Marijke van Hooff, Uitgeverij Kievenaar & Vijn, Heveadorp, 2014

(Bert Bevers)