Zoals alleen een eik kan kijken

Creatief Schrijven organiseert jaarlijks een zomercursus in Villa Hellebosch te Vollezele. Afgelopen jaar 2019 nam cursusleider Daniel Billiet het toponiem Hellebosch tot onderwerp van een schrijfopdracht. Hij liet zijn cursisten een 18e-eeuwse geschiedenis bedenken die op een geloofwaardige manier de naam Hellebosch zou kunnen verklaren. In alle verhalen moest een jonge vrouw centraal staan. De verhalen dienden als inspiratiebron voor gedichten die tijdens het verblijf gestalte zouden krijgen. Het beste werk is opgenomen in een bundel, onder redactie ven Daniel Billiet, Frederick de Cock en Goedele Horemans en uitgegeven door De Draak. Het heeft de vorm gekregen van een kloek, ‘zwaarwichtig’ boekwerk, rijkelijk voorzien van paginagrote kunstzinnig bewerkte foto’s van Alexandra Cool. Zij is eigenaar en bewoner van de villa. Het omringende beukenbos is aan het afsterven en zij wilde deze neergang vastleggen. We zien wazige afbeeldingen van hellende stammen en warrige takken door een filter van diverse tinten grijs. Ze ademen een mysterieuze tijdloze sfeer, die naar de gedichten en verhalen overvloeit en zo literaire meerwaarde aandraagt. 

Niet alle gedichten houden overigens verband met de verzonnen verhalen, Vier ervan hebben onder de titel Hoor de hoeven! de Vier ruiters van de Apocalyps van de naburige beeldhouwer Koenraad Tinel als inspiratiebron. Negen gedichten zijn geïnspireerd door het verblijf op het domein en zijn gegroepeerd onder de thematische titel Volg de welving van de stilte.

Ik wil de medewerkende dichters niet ongenoemd laten. Het zijn Mieke Augustyns, Goedele Horemans, Moniek De Vis, Tamara Lenaerts, Luc C. Martens, Daphne Kalff, Maria Loudridtz, Lies Wullaert, Karin Dée, Frederick de Cock, Vera Steenput, Anne Cockaerts, Filip Eerdekens, Dominique de Meyst, Aschwin van den Abeele, Anneke Schampaert, Elisabeth Van Winckel, Ilse Van Eepoel, Hanneke Stuart, Karin Dessers, Sabine Matthijs en Hedwig Dujardin.
Hun namen zijn niet aan de gedichten en verhalen toegevoegd. Ze zijn te achterhalen doormiddel van een index op de laatste bladzijde. Dat is voor de lezer misschien wat onhandig, maar er valt ook wat voor te zeggen. Het gaat immers om een collectieve inspanning. De deelnemers hebben elkaars gedichten intensief besproken en op die manier aan elkaars eindresultaat bijgedragen.

Tot slot een kleine representatieve selectie van poëtische fragmenten.

nog warm van ons verlangen/uw brieven in mijn onderkleed/mag ik niet meer bewaren/daarom wil ik op deze plek/in spleten van een zomereik/uw stem voorgoed begraven//ik adem enkel leegte/ ik kan alleen nog staren/ op een schilderij
Uit: Eleonora van Oostenrijk, Vera Steenput

Waar jouw geheugen?/ Waarheen alle beelden van vlucht,/ verberg en onderduik?// Wat deed je dan staan/ toen dier tot dier tot mens/ tot mens tot/ moorden ging?
Uit: Schuldig, Aschwin van den Abeele
je denkt en denkt/ alsof je diepduikt in een bodemloos bad,/ je toedekt in een bed, een sprei/ van boomschors over al dat denken trekt.

Uit: Hellebosch, Karin Dessers

Hellebosch – Zoals alleen een eik kan kijken, samenstelling: Daniel Billiet, Frederick De Cock en Goedele Horemans en foto’s: Alexandra Cool, Uitgeverij De Draak vzw, Tollembeek, 2019, ISBN 978 94 90 738 43 3

(Will van Broekhoven)