Deze keer ontving ik een kanjer van een
dichtbundel, een lijvig ding, zeg maar een soort van omnibus, waarin 5
dichtbundels worden gepresenteerd. Een heel mooi boek en sterk vormgegeven. 200
bladzijden waarin Maria Sesselle een staaltje van haar schrijfkunst de wereld
instuurt.
In Jonge
adem krijgt de lezer de
observaties van de jonge mens in al zijn geledingen, verschillen, hoedanigheden
en vooral ook tegenstrijdigheden. De dichteres trekt als het ware het uniform
aan van sociologe. De stijl in dit deel is swingend. De metaforen zijn sensueel,
dubbel geladen, maar hier en daar lees ik te gemakkelijk, te voorspelbaar rijm
en dat fnuikt de leeservaring.
Het meisje en de mustang
Zij klemt zijn
flanken
in de greep van
been – en knieslag
en de warme
weelde van haar dijen.
Haar polsen spannen
vleugels aan zijn manen.
Rank en
gewillig drijven zij, in draai,
langs
uitgelijnde banen.
Door wind
bijeen gebonden,
in harmonie
getraind en opgewonden.
Met wilde
dromen in hun hoofd
van verre
weiden en die gewaagde oer-sprong:
hier in de getemde
drift en durf.
Zij bundelen
hun spieren
in waaiers haar
en huiver, één hartslag,
gulzige
spurters naar galop.
Schuiven
gestroomlijnd hoog en hoger,
feilloos top.
Zij streelt
zijn schoft,
hij trilt en
hinnikt met zingende lippen.
In Gebalde
vuist passeren de minder mooie menselijke emoties. Ze tekenen de contouren
van getormenteerde zielen. De dichteres heeft oog voor de destructieve
invloeden, de bedreigingen die simpel geluk in de weg staan. Oorlogsconflicten
en andere omwentelingen worden breed uitgeschreven. De auteur legt de vinger op
de wonde en dat is moedig. Maria Sessiele schrijft in een begrijpbare taal en
zoekt geen moeilijk gedoe; dat maakt haar verzen toegankelijk en degelijk.
Open vleugels zijn dan weer reisgedichten die misschien ontstaan
zijn door letterlijke verplaatsingen, alhoewel... In deze teksten zou ik wat
meer geschrapt hebben. Maar de originele metaforen maken dan weer veel goed.
Bijvoorbeeld: Geduldig waait zijn krant
tot reuzenvogel open… In deze bundel zijn heel wat gedichten geschreven in
opdracht. De dichteres stuurt haar poëzie naar de maatschappij en zet het vast
in onder andere een cartoon, in een metaalplaat, enz.
Straatlopers. De dichteres werkt graag samen met de
natuurfotograaf Peter De Craene. Die symbiose leidde tot een reeks
liefdespoëzie versterkt door exquisiete fotografie. Die insteek verrijkt de
bundel heel sterk. Veel openbare plekken en scholen zoals onder andere in:
Maldegem, Knesselare, Aalter, Nevele, Lovendegem enzovoorts gaven haar werk de
terechte attentie. De poëzie gaat op die manier op zoek naar de mens en durft
de confrontatie aan te gaan.
De poëzie-omnibus wordt afgesloten met Toro.
Hier staat de liefde centraal. De communicatie die tederheid, blijheid en
heerlijk optimisme baart. Maria Sesselle schrijft geladen, verfrissend en zorgt
ervoor de typische clichés op afstand te houden. Ik heb Vuur graag gelezen. Een bundel van 200 bladzijden is geen sinecure.
Het boek is na lezing zeker niet uitgelezen. De meeste gedichten nodigen uit om
opnieuw bezocht te worden.
Vuur, Maria Sesselle, VKH Torhout, 2018, ISBN 9
789080 469709
(Frank Decerf)