Een opmerkelijke meertalige verzamelbundel is Onzichtbare verbintenissen, waarin van Paul Gellings, Joris Iven, Roger Nupie, Hannie Rouweler en Guy van Hoof gedichten in zowel het Frans, het Nederlands als het Zuid-Afrikaans werden opgenomen. De vertalingen naar het Zuid-Afrikaans nam Floris Brown voor zijn rekening. Hij kent zijn metier. De kracht van Liasons invisibles vormen de diverse stijlen. Bij elke bijdrage waardeert de poëzieliefhebber de stempel van elke individuele dichter en het werk herschept de typische stijlfiguren tot kenmerken eigen aan de diverse poëtica's. De melange van Nederlandse en Vlaamse dichters werd een rijk palet waaruit keuze genoeg is.
Een fragment uit Stichtstraat, waarin Paul Gellings herinneringen ophaalt aan zijn jeugd in het geliefde Amsterdam: Als kinderstemmen / verwaaid in de tuin / om je geboortehuis. // Of muziek verstomd / hoog op balkons / aan vestingmuren / flat genaamd. // Of als het landje / waar je speelde: / voorgoed bekleed // met steen. Waar nu / alleen nog tegels / overgaan in regels. Paul Gellings is naast dichter ook romanschrijver. Hij vertaalt zowel eigen werk als dat van anderen in het Frans.
Joris Iven is de vlijtige dichter die met een regelmaat van de klok interessante bijdragen aan literair Vlaanderen levert. Zijn lijst publicaties is indrukwekkend. Hij is ook een welgekomen gast op diverse poëziefestivals. In zijn gedichten herbewandelt hij de verlaten paden van zijn voorbije leven: Ook ik heb in deze straten gelopen, in het spoor van mensen / die mij zijn voorgegaan en die ik nooit heb gezien, of die ik wel / heb gezien en in mijn geheugen heb opgeslagen maar die ik / nooit heb gekend.
Roger Nupie's poëzie is verrassend, verfrissend en zet aan tot meer. Originele accenten kenmerken zijn werk. Hij weet als geen ander subtiele emoties op te roepen: Nog hooguit enkele maanden / en je brieven / worden schaarser. // Langzamerhand / wordt je moedertaal / een kleine kwelling. // Zo verander je / van taal [....].
De dichteres en gedreven uitgeefster Hannie Rouweler heeft de laatste jaren duidelijk haar bakens in het literaire landschap achtergelaten. Haar poëzie leest als een vloeiend beekje: de dingen zijn / in zichzelf hetzelfde – // maar al wat zich / daarin verliest // wordt gelijk aan 'n ster / in bodemloze tijd [....].
Guy van Hoof is de dichter die in de stad een natuurlijke biotoop zoekt en vindt. Zijn observaties worden versterkt door menselijke associaties die in zijn werk het kloppend hart vormen. Hij valt vaak terug op wat voor altijd voorbij is, zonder daarbij in melige nostalgie te vervallen. Zijn woorden zijn afgewogen, uitgebalanceerd, scherp als het moet en heel vaak zo helder als kristalsuiker: De doden worden niet geteld / hun aantal wordt geschat // Zij hebben de woorden die werden voorspeld / op de lippen / en zij vullen het journaal / de denkprogramma’s / en de magazines: business / as usual [....].
Onzichtbare Verbintenissen, 2011, Uitgeverij Demer Press, Diepenbeek, 2011, ISBN 978 1 4467 4851 0
