De Wachteling

In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister. Aan dat spreekwoord moest ik denken toen ik De Wachteling uit had. En ik had het snél uit, maar begon wel gelijk opnieuw. Het boek gaat over wachten. De auteurs schreven de tekst op verzoek van Special Arts Festival. “We doen het allemaal. Wachten. Op de bus, op de trein, aan het loket of in de supermarkt. Wachten tot de pijn overgaat. Wachten op nieuws, een mail of een brief. Wachten om je kind in te schrijven op school, in de jeugdbeweging. Wachten op een nieuw seizoen, wachten op regen. Wachten op iets om ons leven te verlengen. Wachten op de dood,” valt te lezen in de verantwoording. “De Wachteling wil geen gewoon prentenboek zijn, maar een denk- en praatboek voor jong en minder jong, een aanzetboek om over het maatschappelijke fenomeen ‘wachten’ te reflecteren, het te herkennen in de complexe contexten van de samenleving, en zich hierover een verantwoorde mening te vormen.” In het boek zelf komen zulke lange zinnen niet voor. Pollet en Vermeulen suggereren eerder dan dat ze het vertellen, in uitgepuurde dialoogjes, het ‘verhaal’ van een jongen/mannetje (hij doet me een beetje denken aan een jeugdige versie van Nicolas Sarkozy) die/dat geduld heeft. “Ik wacht gewoon op het goede moment.” “En wanneer is dat, het goede moment?” “Dat komt. Maar je moet erin geloven.” Hij laat anderen braaf voorgaan (“Vind je het erg dat ik voor ga?” “Nee hoor, doe gerust.”), en wacht. Wácht, terwijl de seizoenen verglijden. “En wanneer ga jij dan?” “Op het goede moment. Dat komt altijd. Dat voel je.”
De dichter Frank Pollet (tevens de initiator van de wielerpoëzieblogs GeelZucht en Pen & Pedaal) publiceerde bundels als Waterland, Belladonna, La Strada, LaDiDa en Drie Theremins. Maar hij is ook kinderboekenschrijver (van onder meer Crapuultjes!, Een nieuwe thuis voor Treesje en Want een ezel is een voorbeeldig mens! - waarvoor hij de Prijs van de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen kreeg), net als echtgenote Moniek Vermeulen (ze schreef o.a. Grote Juul en kleine Egon, Curieuzeneuzemosterdpot, Siebe wil een papa kopen en Zoepie uit de ruimte). De twee werkten reeds eerder samen, hetgeen resulteerde in bijvoorbeeld Thuis in de natuur en Ik mis je, mams.
Met De Wachteling voegen ze een pareltje toe aan hun oeuvre. De waarlijk beeldschone prenten zijn van Tim Polfliet. De illustrator werkte al eerder samen met Moniek Vermeulen, aan Sep kiest een ma bijvoorbeeld. Maar hij illustreerde ook Meneer Teddy en zijn beren van Ron Langenus. “Sommige mensen vinden altijd dat ze lang moeten wachten. Soms moet je lang wachten, soms ook niet.” legt de hoofdrolspeler uit. Soms leg je een boek weg wanneer je het uit hebt, soms ook niet. De Wachteling nodigt uit tot herhaaldelijk beetpakken, doorbladeren en mijmeren. Het is, kortom, een verrukkelijk charmant boek, dat liefdevol werd vormgegeven. Voor lezers van 7 tot 77 jaar….

De Wachteling, Frank Pollet & Moniek Vermeulen, met prenten van Tim Polfliet, Uitgeverij De rêverie, Laakdal, 2017, ISBN 9789082277531


(Bert Bevers)