In der
Beschränkung zeigt sich erst der Meister. Aan dat spreekwoord moest ik denken toen
ik De Wachteling uit had. En ik had
het snél uit, maar begon wel gelijk opnieuw. Het boek gaat over wachten. De
auteurs schreven de tekst op verzoek van Special Arts Festival. “We doen het
allemaal. Wachten. Op de bus, op de trein, aan het loket of in de supermarkt.
Wachten tot de pijn overgaat. Wachten op nieuws, een mail of een brief. Wachten
om je kind in te schrijven op school, in de jeugdbeweging. Wachten op een nieuw
seizoen, wachten op regen. Wachten op iets om ons leven te verlengen. Wachten
op de dood,” valt te lezen in de verantwoording. “De Wachteling wil geen gewoon
prentenboek zijn, maar een denk- en praatboek voor jong en minder jong, een
aanzetboek om over het maatschappelijke fenomeen ‘wachten’ te reflecteren, het
te herkennen in de complexe contexten van de samenleving, en zich hierover een
verantwoorde mening te vormen.” In het boek zelf komen zulke lange zinnen niet
voor. Pollet en Vermeulen suggereren eerder dan dat ze het vertellen, in
uitgepuurde dialoogjes, het ‘verhaal’ van een jongen/mannetje (hij doet me een
beetje denken aan een jeugdige versie van Nicolas Sarkozy) die/dat geduld
heeft. “Ik wacht gewoon op het goede moment.” “En wanneer is dat, het goede
moment?” “Dat komt. Maar je moet erin geloven.” Hij laat anderen braaf voorgaan
(“Vind je het erg dat ik voor ga?” “Nee hoor, doe gerust.”), en wacht. Wácht,
terwijl de seizoenen verglijden. “En wanneer ga jij dan?” “Op het goede moment.
Dat komt altijd. Dat voel je.”
De
dichter Frank Pollet (tevens de initiator van de wielerpoëzieblogs GeelZucht en Pen & Pedaal) publiceerde bundels als Waterland, Belladonna, La Strada, LaDiDa en Drie Theremins.
Maar hij is ook kinderboekenschrijver (van onder meer Crapuultjes!, Een nieuwe
thuis voor Treesje en Want een ezel
is een voorbeeldig mens! - waarvoor hij de Prijs van de Kinder- en
Jeugdjury Vlaanderen kreeg), net als echtgenote Moniek Vermeulen (ze schreef
o.a. Grote Juul en kleine Egon, Curieuzeneuzemosterdpot, Siebe wil een papa kopen en Zoepie uit de ruimte). De twee werkten
reeds eerder samen, hetgeen resulteerde in bijvoorbeeld Thuis in de natuur en Ik mis
je, mams.
Met
De Wachteling voegen ze een pareltje
toe aan hun oeuvre. De waarlijk beeldschone prenten zijn van Tim Polfliet. De
illustrator werkte al eerder samen met Moniek Vermeulen, aan Sep kiest een ma bijvoorbeeld. Maar hij
illustreerde ook Meneer Teddy en zijn
beren van Ron Langenus. “Sommige mensen vinden altijd dat ze lang moeten
wachten. Soms moet je lang wachten, soms ook niet.” legt de hoofdrolspeler uit.
Soms leg je een boek weg wanneer je het uit hebt, soms ook niet. De Wachteling nodigt uit tot
herhaaldelijk beetpakken, doorbladeren en mijmeren. Het is, kortom, een
verrukkelijk charmant boek, dat liefdevol werd vormgegeven. Voor lezers van 7
tot 77 jaar….
De Wachteling, Frank Pollet
& Moniek Vermeulen, met prenten van Tim Polfliet, Uitgeverij De rêverie,
Laakdal, 2017, ISBN 9789082277531
(Bert Bevers)