Aschwin van den Abeele (Westdorpe, 1971) is auteur van poëzie en korte verhalen. In 2023 debuteerde hij met de gedichtenbundel Dogger bij uitgeverij Liverse. In hetzelfde jaar verscheen zijn tweede bundel Er zit geen magie in zomaar zien, waarin hij alle gedichten bijeenbracht die hij als stadsdichter van Middelburg schreef, in de jaren 2022 en 2023. Hij was tevens mede-auteur van het eveneens in 2023 verschenen cahier Gerard von Brucken Fock – het vergeten dubbeltalent. Publicaties van zijn werk verschenen in verschillende literaire tijdschriften en in Nederlandse en Belgische bloemlezingen.
Dogger is verdronken land. In de loop van vele eeuwen is Vlaams en Zeeuws kustgebied op de zee gewonnen, prijsgegeven en herwonnen en opnieuw overspoeld. De binnenkant van de omslag bevat een indrukwekkende aaneenrijging van plaatsen die ooit bij storm en springvloed werden weggevaagd. Ze leven voort als topografische aanduiding van polders, kreken buurtschappen, gehuchten en industrieterreinen, soms ook wel als hedendaagse woonplaats of gemeente.
De dichter liet zich als kind van Zeeuws-Vlaanderen niet verleiden tot historische of landschappelijke nostalgie. Hij laat Dogger op zich inwerken, wat tot ervaringen leidt die in gewone taal, met zijn vertrouwde idioom en grammatica niet te beschrijven zijn.
zak je blik te gapen bij / pak je oog te kijken gaan /snipper mus in grijze vlucht / ga naar achter vogellucht / vang de grond die wellen wil / gaap het snap in geeuwigheid (Zien).
Of: wie zei dat de wereld van droogte is / water, de zijden pij, verbergen moet / voile waar doorheen de grond? (Terra Maris 1)
Door de eindeloze herhaling van wat geweest is en telkens opnieuw gebeurt, zijn heden en verleden inwisselbaar geworden en is er geen ordening meer van tijd, in de vorm van een geheugen. Taal krijgt er geen vat op.
niets zo lachwekkend als de zekerheid / van het groot gebaar dat ik kijken noem // waar de ogen geloven / bewegen voor bewijzen zorgt / en groen gevonden wordt in elke kleur // zo het keer op keer voor unicum speelt / zit er geen magie in zomaar zien // iedere spiegeling is schendbaar / is wat er bijna niet is (Glimmer)
Na te hebben rondgedwaald in een fascinerende wereld die enerzijds herkenbaar is, anderzijds moeilijk te vatten, komt de dichter bij zichzelf uit en is ‘Dogger’ verpersoonlijkt, ‘De Dogger’ geworden.
de Dogger ontwaakt en wrijft zich de ogen uit / het begin, dat deze dag toch is, komt voort / en stelt het land gerust // na vele eeuwen weet hij het wel: niets houdt vorm / maar de lucht is nu / en het nu zijn de mensen / en deze mensen ben ik (De Dogger)
En in het slotgedicht heet het:
in de Dogger benoemd / kiest naam een bodem / schetst herkenning / en plaatst me hier (Zo ik uitkwam)
In goede poëzie krijgen dingen de taal die ze verdienen
Dogger, Aschwin van den Abeele, Uitgeverij Liverse, Dordrecht, 2023, ISBN 978 94 92519 61 0
(Will van Broekhoven)