Ze droeg
voor tijdens de poëzieroute Gent 2017 en de Vlaamse Poëziedagen in Ooidonck. In
2016 werd ze laureaat van de Melopee Poêzieprijs. In 2017 werd ze genomineerd
voor de Meanderprijs.
In
Januari 2018 won ze de 3de prijs Poëzieprijs Oostende met het
gedicht doorzichtig. In maart van datzelfde jaar won ze de Boontjesprijs
met het gedicht requiem. In maart en juni 2018 trad ze samen met haar
dochter Jana Arns en haar nicht Frouke Arns (voormalig stadsdichter Nijmegen)
op onder de noemer 3 X Arns en daarmee Basta.
In
september 2018 verscheen haar debuutbundel Mijn naam op de deur. In 2019
werd ze genomineerd voor de Rob de Vosprijs. In 2021 bracht ze met haar dochter
Jana Arns de duobundel In welke vrouw ik leef uit.
Een cascade is een waterval. In het Italiaans cascata waarin de betekenis zowel ‘waterval’ als ‘val’ is. Bij de val zonder water verschuift ook de betekenis.
De bundel opent met een citaat van Friedrich Nietzsche “De hoop is het kwaadste der kwaadste, omdat zij de marteling verlengt.” Hierin ligt donkerte, melancholie besloten en ook dat verlangen meer niet als wel beantwoord wordt. De bundel is opgedragen aan Veke.
De bundel bestaat uit drie cycli gedichten: Gevangen onder lakens (10 gedichten), Puzzel zonder stukjes (7 gedichten), en Eén vogel kan het antwoord zijn (9 gedichten). Alle gedichten hebben een enkel woord als titel. Behalve het derde laatste gedicht uit de derde cyclus wat de titel Zonder krukken heeft. De gedichten worden hierdoor feitelijk en benoemd. In het titelgedicht Cascade waarmee ze de eerste cyclus afsluit is helemaal geen sprake van water maar aan een val, verwant aan slaap, of misschien een voorbode van de dood? Zij schrijft: Sterven is een vorm van dans. Het totaal van 26 gedichten beantwoordt aan de letters van het alfabet.
De gedichten zijn elk afzonderlijk te lezen. Lees je ze achter elkaar en zou je de titels bedekken dan krijg je een indringende verstilling. De beelden van Astrid Arns zijn complex door hun eenvoud. Ze scharnieren open en dicht. Ze streelt en krast met haar nagels. Het anders verpakken van de boodschappen verandert de betekenis niet.
De dichter zit gevangen onder lakens maar een laken moet de slaap bedekken. Een puzzel zonder stukjes ligt aan je voor zoals een zee die, omwille van de golven, niet in stukken te snijden is. Soms kan er ineens iets gebeuren wat een antwoord kan geven op iets of iemand waarbij of bij wie vraagtekens staan: één vogel kan het antwoord zijn.
Ik ben getroffen door haar sterke beelden, door haar weemoed die, ondanks alles, een groter verlangen omarmt.
…
Zonder bedenktijd stromen de jaren rugwaarts
kleeft het zout aan wimpers.
Je wilt de schelpen horen zingen in de zee.
…
(uit: Dorst, bladzijde 9)
Cascade, Astrid Arns,
Uitgeverij P, Leuven, 2024, ISBN978-94-64757-25-5
(Frans August Brocatus)