Eindelijk een bundel waarin lachen mag, neen
moet. Wouters bewijst dat je met een onderwerp waarover je niks weet, toch ook
wel zinnige dingen kunt zeggen. Daar is intelligentie en creativiteit voor
nodig. De auteur richt zijn focus op Rusland en geeft aan zijn conclusies een
aparte invulling. Het werd een hoogst amusante, ludieke reis doorheen de
vergeten geschiedenis van een even verwaarloosd werelddeel. Deze gedichten lees
je niet zonder zeer sterk te glimlachen. Het zijn verzen die een breed publiek
zullen aanspreken. Ook didactisch is dit werk een prima bundel om mee in het
secundair onderwijs aan de slag te gaan.
Er stinkt iets in de Sovjetstaat
Het Russische
staatsapparaat
Vindt dat de opwarming
van het klimaat
Zijn burgers ernstig
schaadt
En besliste dus
kordaat
Dat het probleem niet
bestaat
Toch voelt de
Moskoviet in de straat
Dat de kou niet langer
door merg en been gaat
En dat de wodka die ’s
avonds laat
Op de keukentafel
staat
Minder vlot naar binnen
gaat
Al is er aan wodka nog
steeds een overdaad
Die leidt tot geleuter
en gekkenpraat
Waarvan men bij nacht
aan het gaspakken gaat
En ’s ochtenden met
een houten kop opstaat
Zwijgzaam aan het
koffieapparaat
Maar geen enkele Rus
heeft het nog over het klimaat
Daarover zeuren is
hoogverraad
Dus kleedt men zich
nog steeds vol ornaat
En wanneer men de
straat op gaat
Is er niemand die zijn
berenmuts of bontmantel thuislaat.
En zo blijkt de
beslissing van het staatsapparaat
Uiteindelijk toch
weinig adequaat
Want al stijgt de
temperatuur met geen graad
Er is nu iets anders
dat de burger schaadt:
De niet te harden
zweetgeur van een kameraad
Tom Wouters presenteert ons een poëtisch
docudrama dat vooral ontspannend en bevrijdend werkt. Zijn verzen hebben een
hoog entertainmentgehalte. In 20 rijmgedichten kenschetst hij ‘zijn’ Rusland.
Zijn invalshoek start bij via een pseudo-encyclopedisch feit dat hij gaandeweg
becommentarieert. De dichter wordt reporter. Zijn verbeelding en kolder scoren
hoge pieken. Wouters jongleert als een volleerde nar die toch af en toe tot
kritische opmerkingen komt. Zijn metaforen verrassen en zijn geforceerde rijmen
vormen hier geen beletsel. Hij houdt het simpel. Hij gebruikt een verstaanbare
taal. Daar waar moeilijkere termen als: gospakken, Mantsjoe, plebejisch of
spesnatz moeten gebruikt worden, voorziet de publicatie een verklarende
woordenlijst. Handig. Zijn gedichten doen denken aan Drs. P. Ze hebben de
kracht om op een podium tot hun recht te komen. Het is jammer dat deze uitgave
niet voorziet in een bijhorende cd met enkele van de gedichten door Wouters
zelf voorgelezen. De bundel is spielerei van de hoogste plank. Hij lacht met
zijn lezers en lacht vooral met zichzelf. Hij relativeert het belang van de
poëzie en bekijk de wereld doorheen een humoristische caleidoscoop. In zijn
inleiding wenst hij de lezer veel leesplezier en dat heb ik zeker ervaren.
Bedankt Tom!
De tsaar had last van
staar, Tom Wouters, Uitgeverij Voetnoot, Antwerpen,
2019, ISBN 9 78941 738371
(Frank Decerf)