Zowel Daniel Billiet, Erwin
Steyaert, Hilde Van Cauteren als ann van dessel (geen tikfout, zij ziet haar
naam gaarne met kleine letters geschreven) lieten zich met hun poëzie reeds
eerder opmerken. Ze hebben alle vier een eigen stijl. Samen vormen zij ook de
dichtersgoep Pazzi di parole, waarmee
zij regelmatig een podium betreden. Dat een ensemble soms meer is dan de som
der delen bewijzen zij met Een kier in
het rumoer, een collectieve bundel met de fascinerende ondertitel Handleiding voor het betrappen van stilte.
Volgens de flaptekst zijn de
gedichten in het boek ‘geschreven op het moment tussen in- en uitademen, voor
wie de oorverdovendheid en de ruis even achter zich wil laten’. Dat vind ik een
wervende tekst. Dikwijls staat er immers veel blabla op de flap. Dat ‘moment
tussen in- en uitademen’ manifesteert zich rijkelijk. In de witregels van een gedicht / leg ik mijn vinger op je lippen,
schreef Erwin Steyaert (in Stilte).
Sterk. Veel fijntjes geregistreerde herinneringen ook. Neem ann van dessels zondagskind waarvan hier de eerste
strofe: na de hoogmis mag ik mee naar
fonne en matje / het ruikt er naar lourdeswater en naar oorlog / in vaders
broekzak twee schijfjes lichaam / van Jezus, naast zijn pakje zemir filter.
Persoonlijk herinner ik me van Lourdeswater geen geur (wel van de Eau de
cologne van mijn oma), maar de sfeer wordt duidelijk opgeroepen. Ook van Daniel
Billiet zomaar een pakkende opener: Mijn
huis geeft altijd licht. Van ver al / wenkt het mij met open ramen.
Typerend voor de aanpak en de
‘rode draad’ door het boek is beslist Blikken
doos met wuivend vorstenpaar (Beklijvende titel, je kent die blikken wel
van de rommelmarkt) van Hilde Van Cauteren:
Elke zondag haalt ze
haar neven en nichten
boven voor hun
wekelijkse wandeling.
Ooms en tantes komen
later, zij liggen onderin.
Eerst schenkt ze
koffie in haar mooiste kop.
Geduldig stelt ze
paren op: twee tegen een vaasje,
twee tegen de
suikerpot. Twee achter de bloempot
voor een meer intiem
gesprek. De stilte wordt
één groot familiefeest
van lang verkleurd
verleden. Er wordt
gekibbeld en verzoend,
hier en daar over een
dij gewreven. Stiekem,
tot ze met de
avondboterhammen komen.
Dan gaan de doden
zonder morren in de doos.
Dit vind ik een een mooi, zuiver gedicht. Je ziet het
tafereel zo voor je.
De bundel bevat 7 reeksen van
respectievelijk 12, 10, 10, 8, 9, 10 en 11 verzen: Hoe wij van aarde stammen, Ik
zing mijn huis, Loop niet dood in
mij, Een omgewoeld bed, Wijl de rivier door de open ramen, Zonder morren in de doos en Het lek waarlangs je leegloopt. Alle
vier schreven ze aan alle cycli mee. Billiet, Steyaert, Van Cauteren en Van
Dessel leverden achtereenvolgens 18, 18, 15 en 19 bijdragen. Een kier in het rumoer is een fijne
bundel, regelmatige herlezing waard.
Een kier in het rumoer, Daniel Billiet, Erwin Steyaert, Hilde Van Cauteren,
ann van dessel, Uitgeverij P, Leuven, 2015, !SBN 978-94-91455-66-7
(Bert Bevers)